تفسیر هدایت جلد 17
لطفا منتظر باشید ...
يعنى رابطهات را با آن قطع كن. و درباره معنى رجز اختلاف است:بعضى به روايت از ابن عباس آن را بتان دانستهاند، و بعضى به روايت از حسن آن را به گناهان معنى كردهاند و گفته شده است كه: معنى آن پرهيز كردن از كار زشت و خلق و خوى نكوهيده است و به قولى ديگر: دوستى دنيا را از دلت بيرون كن، زيرا كه اين دوستى مايه هر خطيئه و گناه است «27» و به قولى ديگر: از آنچه سبب رسيدن به عذاب است دورى گزين. «28» و رازى گفته است: رجز يعنى عذاب، چنان كه خداى تعالى گفت: لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ- اگر عذاب را از ما دور كنى» و كيد و مكر شيطان از آن روى رجز خوانده شده كه سبب عذاب است، و بتان را به همين معنى رجز خواندهاند، پس بنا بر اين گفته، آيه دلالت بر آن دارد كه احتراز از همه گناهان و معاصى واجب است، «29» و نظر صاحبان الكشاف و الميزان نيز چنين است. و از جابر روايت شده است كه گفت: از رسول اللَّه (ص) شنيدم كه مىگفت: «مقصود از آن بتان است». «30»همه آنچه مفسران در اين باره گفتهاند درست است، و همه آنها مصداقهايى براى يك چيز يعنى باطل است، و آشكارترين مفردات رجز كه بر داعيه مكتبى و قطع رابطه كردن با آنها واجب است، اينها است:الف: در زمينه فردى ... عقايد و افكار باطل، و اخلاق و صفات بد، و برخوردها و رفتارهاى نادرست.ب: در زمينه اجتماعى ... كارهاى زشت آشكار و پنهان، همچون زنا و دزدى و گواهى دروغ و ستم كردن به مردمان و خوردن مال ايشان از راه باطل ... و در زمره آن است شركت كردن در مجالس كسانى كه به كارهاى باطل مىپردازند و آميزش با ياران بد كه به تباهى اخلاق فرد مؤمن مىانجامد.
