ـ 10)سـپـس فـجور و تقوا (شرّ و خير) را به او الهام كرد، هر كس نفس خويش را تزكيه كرد رستگار شده و آن كس كه نفس خويش را آلوده ساخته نوميد و محروم گشته است .امـّا بـه طـور معمول تربيت و تزكيه را به مربى نسبت مى دهند. زيرا كودك و نوجوان در مرحله اى نيست كه بتواند به راحتى به وظايفش عمل نمايد.
هدف تربيت
اگـر هـدف اوليـّه تـربـيـت را شكوفايى استعدادهاى بالقوه و رشد توانايى ها بدانيم ، هدف تـربـيـت ديـنـى شـكـوفـايـى و رشـد امـور فـطـرى هـمـچـون ديـن خـواهـى ، مـيـل بـه پـرسـتـش ، كـمـال خـواهـى و مـانـنـد آن اسـت كـه با فراهم كردن زمينه هاى مناسب ، به كـارگـيـرى روش هـاى مـفـيـد و تـهـيـه امـكـانـات لازم ، مـى تـوان كـودك را بـه رشـد و كـمـال مـعـنـوى سـوق داد و روح عـبوديت و بندگى را در او تقويت نمود تا در زمره نمازگزاران قرار گيرد.. در تربيت دينى ، و به خصوص در نماز، هدفِ اصلى ، ايجادِ رغبت و شوق باطنى در كودك و نوجوان است نه صرفاً انتقال مطالب و الفاظ نماز؛ زيرا اگر بتوان در او شور و عـشـق ديـن خـواهـى را پـرورش داد قطعاً تاءثير تربيتى عميقى در روح او ايجاد شده و باعث مى گردد در هر شرايطى عبد و بنده خداوند باشد و حريم نماز را پاس دارد و آن را اقامه كند.
نقش و مسؤ وليت والدين
نـقـش والديـن در زنـدگـى كـودك بـسـيـار مـهـم و كـليـدى اسـت و مـى تـوان گـفـت كـه نـحـوه شـكـل گـيـرى بـخش اعظم عادت ها و گرايش هاى كودك و حتى تحركات بدنى او، به چگونگى ايفاى نقش آنان بستگى دارد.در فـرهـنـگ اسلامى والدين مسؤ وليت اصلى تربيت را برعهده دارند. در اين باره امام صادق (ع )فرمودند:وقـتـى آيـه ( يـا اَيُّهـَا الَّذيـنَ آمـَنـُوا قـُوا اَنـْفـُسـَكـُمْ وَ اَهـْليـكـُمْ نـاراً) (9) نـازل شـد مـردم گـفـتـنـد: چـگـونه خودمان و خانواده مان را از آتش دوزخ نگه داريم ؟ پيامبر(ص )فـرمـود: عـمـل خير را انجام دهيد و به خانواده تان نيز تذكر بدهيد كه انجام دهند و آنان را بر طاعت خدا تاءديب كنيد.(10)تـعـليـم و تربيت الهى خانواده در محيط پاك و فضاى سالم تحقق مى پذيرد. محيطى كه در آن ارزش هاى الهى همچون نماز از جايگاه والايى برخوردار بوده از گناه و فساد خبرى نباشد. هر اندازه محيط پاك تر باشد، اُنس با خدا و راز و نياز و نماز بهتر و زيباتر تجلى مى يابد.از جـمـله مـسـؤ وليـت هـاى والديـن ، عـامـل بودن به احكام دينى خصوصاً نماز است . پايبندى به وظايف شرعى در هر شرايطى مى تواند بيشترين تاءثير را در تربيت كودك و نوجوان داشته باشد.از وظـايـف ديـگـر والديـن مـراقـبـت و حـفـظ فرزندان از هر كجى و انحراف است . جامعه اى كه در مـعـرض تـهـديـد و تهاجم فرهنگى كفّار و مفسدين است ، مراقبت يك امر حياتى است . همانطور كه والديـن از فـرزنـدانـشـان در بـرابـر هـر آسـيـب و نـاراحـتـى جـسـمـى مـراقـبت مى كنند، بايد از گل هاى باغ وجود خود در مقابل آفت ها و آسيب هاى فكرى و اعتقادى نيز محافظت نمايند.عـلاوه بـر اينها، والدين بايد با درخواست يارى و توفيق از خداوند، خود و فرزندانشان را در مـسـيـر وزش روح نـواز هـدايـت و عـبـوديـت الهـى قرار دهند تا بتوانند به اين فيض بزرگ دست يابند. شاهد بر اين مطلب تقاضاى حضرت ابراهيم (ع )از خداوند سبحان است :( رَبِّ اجْعَلْنى مُقيمَ الصَّلوه وَ مِنْ ذُرِّيَّتى ) (ابراهيم / 40)پروردگارا من و ذريه مرا از نمازگزاران قرار ده .نـكـتـه مـهـم ديـگـر ايـن اسـت كـه والديـن در ايـفـاى نـقـش خـود از هـرگـونـه افـراط و تفريط و تـحـمـيـل پـرهيز نمايند، تا كودك دچار ترديد و تنفر نشود و فقط براى ارضاى خاطر والدين وظـايـف