گـاهى ممكن است اداى كلمات و جملات نماز براى كودك سخت و سنگين باشد؛ لذا والدين نبايد او را تحت فشار قرار دهند تا حتماً كلمات را با قرائت صحيح ادا كند.امـّا والديـن خـود بـا دقـت و قـرائت صـحـيـح كـلمـات را اداء كـنند تا به تدريج و به مرور زمان سـنـگـيـنى اداى كلمات براى كودك از بين رفته و بتواند با تمرين بيشتر گفتارى و شنيدارى به سهولت كلمات را اداء نمايد.اگـر كـودك و نوجوان در اداى كلمات دچار مشكل شد و كلمات را به صورتى قرائت كرد كه خنده دار بـود، لازم اسـت بـا خـويـشـتـن دارى از خـنـده و اسـتـهـزاء و بـا پـذيـرفـتـن عمل ناقص كودك و نوجوان و حتّى تشويق او، راه را براى اصلاح و هدايت فراهم تر نمود.گـاهـى ديـده مـى شـود، بـرخـى از والديـن عـلاوه بـر ايـنـكـه كـودك را مـسـخـره مـى كـنـنـد، عـمـل او را بـراى ديگران نيز تعريف مى كنند، اين گونه رفتارها اثر منفى و تخريبى شديدى در روحيه كودكان باقى مى گذارد.بـنـابـرايـن تـوجـه به توانايى هاى گفتارى كودك و نوجوان امر مهمى است كه اگر برخورد نامناسب شود، مى تواند نوعى تنفر از نماز در آنها ايجاد كند.(41)
آمادگى عاطفى و روانى
يـكى از نكات بسيار مهم و كارگشا، توجه به آمادگى عاطفى و روانى كودكان و نوجوانان در يادگيرى و آموزش است .( عـاطـفـه را حـالت هـا و واكـنـش هـاى درونـى انـسـان تعريف كرده اند) (42)، اين حالت ها شامل شادى ، غم ، ترس ، نفرت ، حسادت و مانند آن است كه افراد از اين حالت ها متاءثر شده و عكس العمل هايى را از خود نشان مى دهند.حـالت هـاى عاطفى و روانى در افراد مختلف فرق دارند، و هر حالت عاطفى خود نيز داراى مراتب شـدت و ضـعـف اسـت . هـمـچـنـيـن نـقـش ، اثـر محيط و وضعيتى كه افراد در آن قرار دارند بسيار قابل توجه است .وقـتـى كـودك و نـوجـوان را بـه نـمـاز دعـوت و تـرغـيـب مـى كنيم بهتر است در شرايط خوب يا لااقل در شرايط عادى باشد، در غير اين صورت او به درخواست شما پاسخ مثبت نخواهد داد.اگـر كـودك و نـوجـوان از والديـن ، مـربـى يا اطرافيان خود به هر دليلى (درست يا نادرست ) ناراحت و عصبانى باشد يا در وضعيت ترس و اضطراب آشكار و يا پنهان به سر مى برد، يا از چـيـزى بـغض و كينه داشته و يا از تهديدى نگران است ، نبايد در چنين شرايطى آنان را به نماز فراخواند.در ايـنـگـونـه مـوارد والديـن بـايـد خـود را بـه صـفـت تـدبـيـر و تـحـمـل زيـنـت بـخـشـنـد و بـا يـافـتـن عـلت رفـتـار، از راه حل هاى مناسب بهره گيرند تا بتوانند در آنان آمادگى روحى ايجاد كنند.اگـر بتوانيم در سايه تشويق و محبت ، كودك و نوجوان را به اين حد از رشد روانى برسانيم كه خود تصميم بگيرد كه نماز بخواند، گامى مؤ ثر و ماندگار برداشته ايم .عـلاوه بـر ايـن كودك ، اگر به اين حد از رشد روانى و ادراكى رسيده باشد كه بتواند پيام ، مـفـاهـيـم و هـدف فـريـضـه نـمـاز را دريـابـد تـا انـگـيـزه عـمـل او گـردد، رشـد قـابـل قـبـولى نـمـوده و در نـتـيـجـه يـادگـيـرى حاصل شده است . در هر صورت والدين مى توانند شرايطى را تدارك كنند كه موجب
لطفا منتظر باشید ...
