در تربيت عملى ضرورى است كه بين گفتار و كردار مربّى مطابقت باشد زيرا دوگانگى بين گفتار و رفتار باعث سلب اعتماد، حيرت و سردرگمى كودك و نوجوان نسبت به مربى و والدين مى گردد.هـمـچـنـين داشتن حُسن رفتار با كودك و نوجوان و پرهيز از تمسخركردن ، طرد نمودن ، به خود واگـذاردن و بـى تـوجـهـى ، فـريـب دادن او يـا فـريـب دادن ديـگـران در حـضـور او، خـشـونـت و زورگـويـى ، مـى تـوانـد مـحبوبيت و مقبوليت والدين را براى فرزندان به ارمغان آورد. در اين صـورت اسـت كـه تـلاش والديـن به ثمر مى نشيند و كودك و نوجوان از مواهب معنوى بندگى و عبادت خداوند بهره مند مى شود.
روش هــا
روش هـا، راه و مـسـيـر انـجام فعاليت هاى تربيتى محسوب مى شوند كه مى توان از آنها در جهت دست يابى به اهداف صحيح تربيتى بهره گرفت .روش ها را از يك ديدگاه مى توان به دو دسته ذيل تقسيم كرد:
الف ـ روش ها از نظر محتوا
مـنـظـور از مـحـتـوا ايـن اسـت كـه پـيام هر روش و ديدگاه نظرى و مفهومى آن در تعليم و تربيت چگونه است .در ذيل برخى از مهم ترين روش هاى محتوايى را به اختصار بررسى مى نماييم :
1 ـ آگـاهـى بـخـشـيدن :
اگر والدين با شگردهاى مختلف فكر و ذهن كودك و نوجوان را نسبت به نـماز، مسائل و مفاهيم و ارزش آن متوجه و درگير كنند، آنان خود با انگيزه باطنى به سوى چنين افكار و انديشه هايى سوق پيدا مى كنند.والديـن بـا بـيان حالات معنوى پيامبران الهى صلى الله عليهم ، ائمه معصومين (ع )و انسان هاى وارسـتـه و شهدا، يا در قالب اشعار و سرود، تذكر و هشدار، بيان حكايت هاى آموزنده ، امر به مـعـروف و نـهى از منكر، راهنمايى و ارشاد، تهيه كتب و مجلات مفيد، نقاشى و مانند آن ، آگاهى و معرفت صحيح نسبت به معارف نماز را براى كودك و نوجوان فراهم نمايند.
2 ـ برخورد عاطفى ؛
رفتار سرشار از مهر و محبت ، يارى كردن ، دلسوزى نمودن ، احسان كردن ، تـحـريـك احـسـاسـات و عـواطف كودك و نوجوان ، تحمل رفتارهاى نادرست و گذشت كريمانه ، برخورد آرام و مانند آن ، مى تواند كودك و نوجوان را بر سر شوق آورد.والدين درصورتى قادر به جذب قلوب فرزندانشان خواهند بود كه براى آنان احترام و ارزش قـايـل بـاشـنـد و رفـتـارشـان را بـا خـيـرخـواهـى ، گـذشـت ، تغافل ، محبت و صميميت قرين نمايند. آيا
لطفا منتظر باشید ...
