علل خانوادگى بى توجهى به نماز - نماز و شکوفه های زندگی نسخه متنی

سـرگرمى ، ديد و بازديد، رفتن به اردوها، پارك ها و تفريحات گوناگون آنچنان آنـهـا را سـرگرم و مشغول مى دارد كه باعث كم رنگ شدن ارزش و اهميت نماز مى گردد. درنتيجه اين اشتغالات متعدد، بدون قصد و نظر سوء از نماز غفلت مى ورزد.

لذا والديـن بـايـد مـتوجه باشند كه كمتر از توان و ظرفيت كودك و نوجوان به او كار واگذار كنند، و با تذكر به موقع او را از ميان كارها به نماز دعوت نمايند.

4 ـ خودنمايى و تعرض

يـكـى از خـصوصيات نوجوانان مطرح نمودن و خودنمايى در بين جمع دوستان ، همسالان و يا در جمع خانوادگى است . نوجوان با اين كار مى خواهد خودى نشان دهد تا ابراز وجود نموده و از اين طريق شناخته شود.

اگـر نـوجـوان در جـمعى قرار گيرد كه آنان نيز به نماز بى توجه اند، سعى مى كند خود را طـورى مـطـرح كـنـد تـا مـحـبوب و مورد قبول آن جمع قرار گرفته و پذيرفته شود، و نيز در مواقعى نوجوان در جمعى قرار دارد كه همگى به نماز عشق مى ورزند و او زمينه اى براى مطرح كردن خود ندارد. لذا با بى اعتنايى و حتى نماز نخواندن جمع را متوجه خود مى كند. همچنين سؤ الات ، اشكالات و شبهاتى را مطرح مى كند تا آنان از پاسخش عاجز شوند.

در چـنـيـن وضـعـيتى ، لازم است زمينه هايى فراهم شود تا نوجوان خود را محبوب جمع ببيند. دادن مسؤ وليت برخى از كارها و مانند آن ، كمك مفيدى در اين زمينه است . چنانچه با سبك شمردن نماز مى خواهد خود را نشان دهد يا اشكالاتى را مطرح مى كند، نبايد با برخورد منفى و رفتار تند و خـشـن ، نـسـنجيده او را در ورطه لجاجت بيندازيم ، بلكه با صبر، رفتار منطقى و گذشت زمان ، زمينه هاى اصلاح او را مهيا نماييم .

از خصوصيات ديگر نوجوانان اين است كه بسيارى از اوقات نسبت به كارى كه از آنها خواسته مـى شـود تـعـرض مـى كـنـند؛ زيرا آنان در اين سنين در خود توانايى هايى را مى بينند و سعى دارنـد آنـهـا را بـه كـار گـيـرنـد. مـانـنـد بـيـشـتـر شـدن درك و فـهـم نـسـبـت بـه مـسـائل يـا افـزايـش تـوان جـسـمـى و قـدرت بـدنـى در چـنـيـن وضـعـيـتـى دچـار نـوعـى استقلال خواهى كاذب مى شود. بنابر اين اگر او را به نماز يا هر كار ديگرى دعوت كنيد، ممكن اسـت بـا تعرض او مواجه شويد. و اظهار كند كه من ديگر بزرگ شده ام ، خود مى دانم كه نماز بـخـوانـم يـا نـخـوانـم و نـيـازى بـه امـر و نـهـى شـمـا نـدارم و امثال آن .

والديـن آگـاه ، بـا هـوشـيـارى و دادن شـخصيت و احترام گذاشتن مى توانند او را از چنين تعرض هـايـى دور نـمـايـند. اگر موفق نشوند، با متانت و گذشت ، محبت كردن به مرور زمان به اهداف تربيتى نايل خواهند شد.

5 ـ احساس گناه

بـرخـى از نـوجـوانـان و جـوانـان مـمـكـن اسـت خـطـا و گـنـاهـى مـرتـكـب شـده بـاشـنـد. و ايـن عـمـل آنـهـا آشـكار شده و ديگران نيز از آن باخبر باشند. لذا خود را سرزنش كرده و از گذشته تـلخ و گـنـاه آلود خـويـش نـگران است و مى پندارد كه با چنين سابقه اى ديگر نماز فايده اى ندارد. براى چه نماز بخواند؟ و با اين احساس از نماز دور شده و خود را جهنمى مى پندارد.

در چـنـيـن وضعيتى ، والدين به يارى نوجوان و جوان شتافته و با بيان جلوه هاى بيكران رحمت الهى ، و باز بودن راه نجات از طريق توبه و اينكه خداوند جوان توبه كننده را بسيار دوست دارد و امثال اينها، آنان را اميدوار كرده و از كيد شيطان برهانند.

علل خانوادگى بى توجهى به نماز

خـانـواده مـهـم تـريـن جايگاه تربيت انسان است . اگر اين پايگاه اصلى دچار ضعف ، نارسايى شـود، قـطـعـاً تـربـيـت كـودك و نـوجـوان بـه مـخـاطـره مـى افـتـد و عـواقـب تـلخـى را بـه دنبال خواهد داشت .

بسيارى از علل عدم گرايش نوجوانان و جوانان به نماز ريشه در محيط تربيتى خانواده اى كه در آن رشـد