كـودك از بـدو تـولد بـا والديـن خـود آشـنـا و مـاءنـوس مـى شـود و در مـراحـل رشـد خـود سـعـى مـى كـنـد رفـتـار، گـفـتـار و افـكـارش مانند والدين خويش باشد. و با تقليدپذيرى ، اعمال آنان را ملاك رفتار خود قرار داده و خواسته يا ناخواسته از آنها الگو مى پذيرد.والدينى كه به وظايف الهى و شرعى خود پاى بند هستند و به موقع نماز مى خوانند و از سبك شـمـردن نـمـاز و سـايـر واجـبـات الهـى پـرهـيـز مـى كنند، به يقين فرزندانشان از آنان الگو گرفته و به نماز مى ايستند و هيچ عبادتى ـ از جمله نماز ـ را سبك نمى شمارند.امّا كودكى كه از اين نعمت معنوى محروم است و والدينش به نماز علاقه اى نشان نمى دهند يا گه گـاهـى نـمـاز مـى خـوانـنـد، آيـا الگـوى مـنـاسـب بـراى عـبـادت دارد؟ آيـا فـطـرت خـداجـويى و مـيـل بـه پـرسـتـش در او شـكـوفـا مـى شـود يـا در انـبـوه غـبـار جهل و غفلت باقى مى ماند؟
2 ـ بى توجهى نسبت به تربيت دينى
بـرخـى از والديـن نـسـبـت بـه تـربـيـت ديـنـى از جـمـله بـه نـمـاز فـرزنـدان خـود اهميت چندانى قـائل نيستند و مى پندارند كه خود بزرگ شده و خوب مى شوند. چنين والدينى كودك و نوجوان را در مسير وزش نسيم دلنواز تربيت دينى قرار نداده تا عِطر معنوى نماز از وجود فرزندانشان ، محيط خانه و اجتماع را پُر كند.اگـر والديـن بـا دلسـوزى ، آگاهى و شناخت لازم به اين حركت مهم و حياتى اقدام نمايند. و با دعـوت كـردن آنـان بـر سـر سـفـره مـعـنـوى نماز، وجودشان را به عشق عبادت و بندگى خداوند سـبـحـان مـزيـن نـمايند، چنين كودكانى سعادت را در آغوش گرفته و به كمالات معنوى دست مى يابند.بـه يـقـيـن والديـن خـواهـان سـعـادت دنيا و آخرت فرزندان خويش اند و در اين راه از هيچ گونه فداكارى دريغ نمى ورزند. به همين دليل لازم است والدين شرايط تربيت دينى از جمله نماز را مـهـيـا نـمـوده تـا كـودك و نوجوان در محيط و فضايى قرار بگيرد كه به نماز ماءنوس گردد. بـردن آنـان بـه امـاكـن مذهبى ، تهيه كتب و مجلات مفيد درباره معارف دينى و نماز، ايجاد جاذبه هـاى مـورد پـسـنـد كـودك ، تـشـويـق و رفـتار محبت آميز و مانند آن ، مى توانند عواملى باشند كه شـرايـط تـربـيـت ديـنـى را فراهم نموده تا والدين در انجام اين رسالت انسانى و الهى خويش موفق گردند.
3 ـ عادت و تمرين ندادن
يـكى از علل موفقيت در هر كارى ، تمرين كردن و عادت نيكو است . انجام امور عبادى از جمله نماز نيز نيازمند تمرين است ، و بهترين ايام تمرين امور معنوى دوران كودكى و نوجوانى مى باشد.بـرخـى از والدين به بهانه اينكه هنوز زمان تكليف شرعى فرزندشان فرا نرسيده ، آنان را بـه نـمـاز دعـوت و هـدايـت نـمـى كـنـنـد، امـّا والديـن آگـاه نـسـبـت بـه مـسـائل تـربـيـتـى عـلاوه بر آگاهى دادن فرزندان خود، از روش هاى صحيح بهره گرفته تا بتوانند به تدريج آنان را به عادت نيكوى عبادت و نماز بيارايند.تـحـقـيـقـات نـشان مى دهد، نوجوانان و جوانانى كه نماز را سبك مى شمارند، كسانى اند كه در دوران كودكى عادت به امور عبادى نداشته اند.(88)لذا عادت دادن نفس كودك و نوجوان به نماز، نياز به زمانى دارد كه در آن رشد و بلوغ فكرى و شخصيتى او شكل مى گيرد، در اين صورت با دست يافتن و اُنس به حريم معنوى نماز خود را از فيض حضور با پروردگار سبحان محروم نمى كند.
4 ـ مال حرام و شبهه ناك
تـاءثير و تاءثر جسم بر روح و بر عكس ، امرى است روشن و مسلّم . لذا انسان بايد غذايى را مـصـرف كـنـد كـه از بـهـداشـت ظـاهـرى و باطنى برخوردار باشد تا به جسم و روح او آسيبى نرساند.يكى از مسؤ وليت هاى بسيار مهم والدين در تهيه غذا و ساير امكانات زندگى براى فرزندان ، تـوجـه بـه حـلال و حـرام بـودن درآمـدهـا اسـت ؛ زيـرا غـذاى حلال و طيب و حرام و شبهه ناك اثر وضعى بر جسم و
لطفا منتظر باشید ...
