نصرت و يارى حضرت قائم با يارى حضرت سيدالشهداء(عليهما السلام) - لواء الانتصار نسخه متنی

پس در مقام توبه و دعا از براى تعجيل در فرج هم بالخصوص به همين وسيله نصرت و يارى آن دو بزرگوار كه راجع به امر مصيبت ايشان است ; متوسّل شوند ، و توسّل خك با سه امر محقّق مى شود :

اوّل : زيارت قبور منورشان ; چه از نزديك يا از دور.

دوّم : اقامه عزاى آن دو بزرگوار.

سوّم : لعن بر قاتلان و دشمنان آن دوبزرگوار .

و هركدام از اينها نصرتى است در عوض آنكه اگر در آن زمان بود; پس در مقام نصرت و يارى ايشان سعى مى كرد ، و با دشمنانشان جنگ نموده و دفع ضرر از آنها مى كردد.

نصرت و يارى حضرت قائم با يارى حضرت سيدالشهداء(عليهما السلام)

كيفيّت دوازدهم ; نصرت و يارى نمودن حضرت سيد الشهدا عليه آلاف السلام و التحية و الثناء است ، و اين كيفيّت افضل و اشرف كيفيّاتى است كه در نصرت و يارى آنحضرت بيان كرديم  ، و در اينجا معرفت و شناخت سه امر لازم و مهم است:

امراوّل :

درآنچه ازنظر نقلى و عقلى دلالت مى كند كه به نصرت و يارى حضرت ابى عبدالله الحسين (عليه السلام); نصرت و يارى حضرت صاحب الأمر صلوات الله عليه حاصل مى شود.

امر دوّم :

دربيان چگونگى نصرت و يارى حضرت سيّدالشهداء صلوات الله عليه و اقسام آن ، و دربيان اينكه بهترين آن اقسام; زيارت و عزادارى آن بزرگوار است.

امر سوّم:

در بيان بعضى از فضائل و ثوابهاى مهم دنيوى و اُخروى كه متعلّق به آن دو وسيله بزرگ ــ يعنى زيارت و عزادارى آنحضرت (عليه السلام) ــ است ، و اين غير از فضيلت نصرت و يارى بودن اين دو وسيله بزرگ مى باشد.

روايات وارده در اين باب

امر اوّل :

در بيان آنچه دلالت دارد بر آنكه در نصرت و يارى حضرت ابى عبدالله الحسين (عليه السلام) نصرت و يارى حضرت قائم (عليه السلام) بالخصوص حاصل مى شود ، امّا از نظر روايتى ; در كتاب «نجم الثاقب» از شيخ جليل جعفر شوشترى (رضي الله عنه) در «فوائد المشاهد» نقل شده كه حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) در كربلا به اصحاب خود فرمودند :

« و من نصرنا بنفسه فيكون معنا في الدرجات العالية من الجنان فقد أخبرني جدّي إنّ ولدي الحسين (عليه السلام) يقتل بطفّ كربلاء غريباً وحيداً عطشاناً ، فمن نصره فقد نصرني و نصر ولده القائم (عليه السلام) ، و من نصرنا بلسانه فإنّه في حزبنا في القيامة » .

يعنى: هر كس ما را به جان خودش يارى نمايد ، پس با ما در درجات عاليه بهشت خواهد بود ، پس به تحقيق به من جدّ بزرگوارم (صلى الله عليه وآله) خبر دادند كه: فرزندم حسين (عليه السلام) در زمين كربلا ، در حالتى كه بى كس و تنها و تشنه باشد شهيد خواهد شد ، پس هر كس او را يارى كند; به تحقيق چنين است كه مرا يارى كرده است ، و فرزند او حضرت قائم (عليه السلام) را يارى كرده است ، و هركس مارا به زبان خود يارى نمايد ، پس بدرستيكه او در روز قيامت; در زمره ما خواهد بود.

پس مفهوم اين فرمايش اين است كه در يارى حضرت ابى عبدالله الحسين صلوات الله عليه حقيقت و مصداق يارى حضرت صاحب الأمر صلوات الله عليه حاصل مى شود ، و در واقع وجهى كه در بيان اين مطلب تعقّل مى شود ، بر حسب آنچه از بعضى از اخبارى كه در احوال و اوصاف و حقيقت امر حضرت سيدالشهداء صلوات الله عليه ــ  ظاهر و واضح مى شود ، خصوص آنچه در واقعه كربلا از ايشان به ظهور رسيد ــ چنين است كه:

چون از وجود مبارك آنحضرت (عليه السلام) از محبّت خالص و نصرت و يارى كامل; نسبت به خداوند متعال و در امر دين مبين او ظاهر و آشكار گرديد ، و بوسيله مهيّا بودن اسباب الهيه از براى ايشان از اهل و اولاد و اصحاب و هم بر حسب اقتضاى وقت و زمان و اهل آن طورى كه به آن درجه از محبّت و نصرت از احدى از انبياء و اولياء (عليهم السلام)از اولين و آخرين ظاهر نشد ، گر چه جدّ بزرگوارشان و پدر عاليمقدار شان و نيز