حدود زيارت حضرت سيدالشهداء(عليه السلام) در روايات - لواء الانتصار نسخه متنی

حدود زيارت حضرت سيدالشهداء(عليه السلام) در روايات

اينك حدودى كه در اين مورد در اخبار آمده است; بيان مى نمائيم:

در «بحار» رواياتى از «كامل الزيارات » و «تهذيب» نقل كرده كه:

فرد غنى و ثروتمند لازم است كه در هر سال دو مرتبه به زيارت آنحضرت (عليه السلام)مشرّف گردد ، و بر شخص فقير سالى يك مرتبه.( [42] ) و در چند روايت ديگر نيز از «كامل الزيارات» و از «محاسن» بر وجه اطلاق فرموده اند:

در هر سال بايد يك مرتبه حرم انور ايشان را زيارت نمائى.( [43] ) و در روايت ديگرى نيز از «كامل الزيارات» آمده است :

افراد ثروتمند در هر چهار ماه يك مرتبه زيارت كنند ، و افراد فقير بر حسب قدرت و توانائى خود( [44] ).

و در روايات ديگرى نيز از «كامل الزيارات» بدين مضمون آمده كه:

ترك زيارت آنحضرت (عليه السلام)از براى شخصى كه نزديك (كربلا) است ; بيشتر از يك ماه جايز نيست ، و از براى شخصى كه دور است و كسانى كه در شهرهاى دورند; بيشتر از سه سال جايز نيست.( [45] ) و در بعضى از روايات ديگر آمده است كه :

اگر سه سال بيشتر بگذرد و به زيارت ايشان نرود ; عاق رسول الله (صلى الله عليه وآله)شده است ، و به ايشان بى حرمتى نموده است .

و معنى «عاق» اين است كه حقّ لازم ايشان را اداء نكند ، كه از جمله آن حقوق; حقّ مودّت و موالات با ذوى القرباى و ذريّه و اهلبيت ايشان است ، به وجهى كه در اين آيه شريفه است: ( قُلْ لا اَسْئَلُكُمْ اَجْراً إلاّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُربى) ( [46] ) و در بعضى ديگر از اين روايات آمده است كه:

ملائكهائى كه موكّل بر زوّار ايشان مى باشند ; در بازگشت تا وطن اش او را همراهى مى كنند ، سپس تا سه سال در خانه او توقف مى كنند ، پس اگر بدون عذر به زيارت ايشان نرفت ; آن ملائكه مى روند.( [47] ) از اين حديث معلوم مى شود كه ترك زيارت بعد از اين مدّت; موجب سلب شرف و حرمت او نزد خداوند مى شود ، و اين بجهت همان بى حرمتى است كه به امر حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) در ترك زيارت نموده است.

و در چند روايت ديگر آمده است كه فرمودند:

سزاوار نيست از براى مسلمان كه از زيارت آنحضرت بيشتر از چهار سال تخلّف نمايد.( [48] ) و در چند روايت ديگرى نيز اين مضمون نقل شده كه:

كسانيكه تا حرم آنحضرت (عليه السلام) يك روز يا دو روز فاصله دارند; لازم است در هر هفته يك مرتبه زيارت نمايند ، و الاّ به ايشان جفا و بى وفائى كرده و حقّ لازم مودّت با ايشان را ترك نموده اند .( [49] ) و در روايتى هم در «كامل الزيارات» مذكور است كه:

سئوال شد كه در هر چند روز بايد ايشان را زيارت نمود ؟ فرمودند: هرچند كه بخواهيد( [50] ).

نتيجه كلّى از روايات

و از اين احاديث چنين استفاده مى شود كه بر هرشخص مؤمن لازم است كه بر حسب قدرت و توانائى خود در مال و حال ; براى رفتن به زيارت حرم آنحضرت چه از نزديك و چه از دور ; سعى تمام داشته باشد و آنكه ترك كردن آن با حال قدرت موجب هتك حرمت عظيمه جليله حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) و نيز جفا نسبت به حضرت ابى عبدالله (عليه السلام) است ، و آنكه منتها درجه اى كه انسان معذور است مانند كسانيكه دورند و سفر آنها محتاج به مؤونه بسيار است; چهار سال است ، و از براى كسانيكه نزديك اند ; يك هفته است.

درجات چهارگانه بندگان نسبت به زيارت حضرت سيدالشهداء عليه السلام

در اينجا حال بندگان را نسبت به زيارت كه بر چهار درجه است بيان مى كنيم :

درجه اوّل:

افرادى كه به نزديك حرم انور آنحضرت (عليه السلام)مى باشند و مجاورت دارند ، اينها لازم است در شبانه روز; در هر صبح و شب; محافظت و مواظبت بر زيارت حرم ايشان نمايند.