( بيان فضائل زيارت و تعزيه سيدالشهداء (عليه السلام)) - لواء الانتصار نسخه متنی

ششم : ندبه كردن .

هفتم: جزع و بى قرارى كردن .

هشتم: لطمه بر صورت يا بر سينه يا بر سر زدن .

نهم: غش كردن  .

دهم: جامه دريدن  .

يازدهم: تغيير لباس و تغيير هيئت دادن .

دوازدهم: تقليل در خوردن و آشاميدن و تقليل در خواب و ترك لذائذ و نيز تقليل در كلام و عزلت از مردم نمودن .

سيزدهم: مجلس عزاى ايشان را بر پا نمودن.

چهاردهم: حضور در مجلس عزا و جلوس در آن  .

پانزدهم: مال صرف عزاى ايشان نمودن .

شانزدهم: انشاء شعر در مصيبت ايشان  .

هفدهم: در مجلس عزا خدمت نمودن  .

هيجدهم :تأليف و تصنيف كتاب در ذكر مصائب ايشان .

( بيان فضائل زيارت و تعزيه سيدالشهداء (عليه السلام))

امر سوّم : در بيان بعضى از فضائل اين دو وسيله عظمى ــ يعنى زيارت و تعزيه آنحضرت (عليه السلام) ــ غير از فضيلت نصرت و يارى بودن آن ، و آن فضائل بسيار است ، و لكن در اينجا در ضمن دو مطلب تيمّناً و تبرّكاً به بعضى از آنها اشاره مى شود  :

مطلب اوّل:

در بعضى از فضائل مهمّ زيارت آنحضرت (عليه السلام) ، و در آن سه فصل است  :

فصل اوّل : در فضائل مطلق زيارات  .

فصل دوّم : در فضائل زيارت عاشورا .

فصل سوّم : در بيان افضليت اين زيارت از سائر زيارات ، و در افضل بودن اوّل از دوّمى .

روايات وارده در فضيلت مطلق زيارات

فصل اول : در بيان فضائل عامّه زيارات ، و در اين مقام به ذكر هشتاد فضيلت از آنچه منصوص است ــ خصوصاً در اخبار كثيره ــ اكتفا مى شود ، و اين هشتاد فضيلت بر چهار نوع است:

نوع اوّل:

فضل و اجرى كه به زائر از زمانى كه از قبر بيرون مى آيد تا حين دخول در بهشت عطا مى شود ، و آن چهارده امر است :

اوّل : آنكه در وقت بيرون آمدن از قبر ، اوّل كسيكه با او مصافحه مى كند حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) مى باشد .

دوّم : نورى كه ما بين مشرق و مغرب را روشن نمايد به او عطا مى شود ، و علامتى در صورت او گذارده شود از نور عرش بر اين وجه:

« هذا زائر قبر ابن بنت خاتم الأنبياء سيّد الشهداء (عليه السلام) » ( [25] ) كه به اين علامت شناخته شود .

سوّم: نامه عملش را به دست راست او دهند .

چهارم: از هول عظيم روز قيامت ايمن باشد .

پنجم: از گناهانى كه در دار دنيا نموده است نمى پرسند ، گر چه گناهانش به تعداد ريگ بيابان عالج; و كوههاى تهامه; و كف درياها بوده باشد .