در بيان حدود و اوقات زيارت آنحضرت (عليه السلام) است ، كه انسان نسبت به آن حدود و اوقات و ماه ها و سالها دائماً محافظت داشته باشد ، و بيان آنكه آن همه ثوابهاى مهم و آن مراتب بزرگ موقوف و مشروط است بر عمل نمودن به آن; در حدّ زمانى كه معيّن گرديده ، و هرگاه با قدرت و اختيار از آن حدّ تعدّى كند; موجب نقصان در آن مراتب و فضائل خواهد شد .و اين مثل آن است كه از براى اهل نماز مقامات عالى در بهشت معيّن شده; لكن موقوف است به آنكه به حدود وقتى و زمانى نماز عمل شود ، و بطور دائم در شبانه روز; در پنج وقت بجا آورده شود ، و در روزه نيز بايد در هر سال يك ماه بجا آورده شود ، و همچنين در خمس و زكات و حجّ و سائر فرائض الهى ; اگر در اوقات مخصوصه انجام نشود ، و با قدرت و اختيار ; نقص در آن وارد كند ، او از اهل آن عمل محسوب نمى شود ، و از فيوضات و آثار دنيوى و اُخروى آنها محروم مى ماند.و همچنين است امر زيارت كه اكثر آن فضائل جليله و خاصّه موقوف به آن است كه بنده به وظيفه حدّ زمانى زيارت بر حسب شب و روز و هفته و ماه و سال عمل نمايد ، به وجهى كه در اخبار نسبت به دور و نزديك ، و آنكه امكان دارد و يا عاجز است; معيّن شده است.