لواء الانتصار نسخه متنی

و امّا تكبير ; پس اصل آن بر حسب آنچه در صريح روايت شيخ مى باشد و امّا تعيين به صد مرتبه; چونكه در نقل شيخ كفعمى(رحمه الله) همان صد مرتبه تعيين گرديده است ، و محتمل است كه مستند به قرينه خاصّه باشد ، و در همه زيارات ديگر هم; غير عاشورا ، تعيين به صد شده است ، پس اختيار اين عدد در اين زيارت در حالى كه به قصد رجاء و به عنوان مطلق ذكر گفته شود به صواب اقرب است ، و الله العالم بحقيقة الاحوال .

و فضيلت مخصوص در اين قسم مذكور بر اين نحو است كه حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام)بعد از بجا آوردن آن فرمودند :

اى صفوان ! بر اين زيارت مواظبت كن ، و اين دعا را بخوان و زيارت كن ، پس بدرستيكه من بر خداى تعالى از براى هركس كه به اين زيارت; زيارت كند ، و به اين دعا; دعا نمايد از نزديك يا دور; من ضامن هستم كه:

زيارت او قبول شود ، و سعى او با اجر باشد ، و سلام او برسد ــ يعنى به حضرت ابى عبدالله (عليه السلام) ــ و مانعى براى او نباشد ، و حاجت او از جانب خداوند; هر قدر كه بسيار و بزرگ باشد بر آورده شود ، و از آن محروم نشود.

پس از آن ; ضمانت آباء طاهرينش (عليهم السلام)را تا حضرت رسول (صلى الله عليه وآله)و ضمانت جبرائيل (عليه السلام)و ضمانت خداوند را از براى اين عمل بر وجه ضمانت خود ; ذكر فرمود .

سپس فرمودند: به تحقيق كه خداوند عزّوجلّ قسم ياد فرموده كه : هركس حضرت امام حسين (عليه السلام)را به اين زيارت از نزديك يا دور زيارت نمايد ، و به اين دعا ; دعا كند ; زيارت او را قبول فرمايم ، و حاجتش را هر چه بزرگ و بسيار باشد عطا كنم ، و خواهش او را برآورده كنم ، پس از درگاه من محروم باز نمى گردد ، و او را در حالى كه مسرور باشد; و با بر آورده شدن حاجت; و فائز شدن به بهشت ، و آزاد شدن از آتش; چشمانش را روشن و باز گردانم ، و براى هر كس شفاعت كند شفاعت كند ; جز ناصبى و دشمن ما اهلبيت ، قبول مى كنم.

و قسم ياد فرمود به ذات مقدّس خود و شاهد گرفته است ما را ; به آنچه ملائكه آسمانهايش بر اين امر شاهد مى باشند.

پس جبرئيل عرض كرد: يا رسول الله ! خداوند مرا به سوى شما فرستاده است از جهت مسرّت و مژدگانى شما و از جهت مسرّت و مژدگانى از براى على و فاطمه و حسن و حسين و ائمّه (عليهم السلام) و شيعيان شماها تا روز قيامت  .

صفوان گويد : حضرت صادق (عليه السلام) به من فرمودند: اى صفوان! هرگاه براى تو حاجتى از جانب خداوند باشد ، پس هر كجا كه باشى به اين زيارت; زيارت كن ، و به اين دعا; حاجت خود را از خداوند درخواست كن ، كه از جانب خداوند به تو مى رسد ، و خداوند در وعده خود كه به رسولش (صلى الله عليه وآله)به فضل و منّت خود داده ; خلف نمى كند ، و الحمد لله ربّ العالمين .

و اين فضائل مسطوره مخصوص اين قسم است علاوه بر آنچه در قسم دوّم ذكر مى شود ، كه آنهم از براى اين قسم ثابت است ، چنانچه در بيان آن واضح خواهد گرديد.

وجه دوّم :

آن وجهى است كه در روايت علقمه از حضرت امام محمّدباقر (عليه السلام)مذكور است ، و آن موافق است با همان وجه اوّل جز در دو امر:

اوّل : آنكه زيارت حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام)جزء آن نيست.

دوّم : آنكه دعاء علقمه جزء آن نيست  .

پس اوّلا زيارت و سلامى ـ ولو مختصرا ـ به جانب كربلا مى كنند كه مشتمل بر مبالغه در لعن بر اعداء در قاتلان حضرت ابى عبدالله (عليه السلام) باشد ، بعد از آن دو ركعت نماز زيارت ، بعد از آن صد مرتبه «الله اكبر» ، بعد از آن متن زيارت عاشورا با صد مرتبه لعن و صد مرتبه سلام تا منتهى شود به دعاء سجده ، و بعد از آن دو ركعت نماز ديگر  ، و عمل تمام مى شود.

و فضيلت اين قسم بر اين نحو است كه حضرت امام محمّد باقر (عليه السلام) به علقمه ــ بنابر روايت «مصباح» ــ فرمودند:

هر گاه بجا آوردى اين نماز و زيارت را پس دعا كرده اى به آنچه كه ملائكه زيارت كننده ; به آن دعا