شكل سازماندهى - عوامل شکست و پیروزی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عوامل شکست و پیروزی - نسخه متنی

مرکز تحقیقات اسلامی سپاه

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و كردار تو) شنوا و داناست .

پيامبر (ص ) در پيكار احد، سپاه اسلام را آرايش نظامى داد وياران خود را براى نبرد آماده ساخت . اگـر شـانـه كـسـى بـيرون از صف بود، او را منظم مى كرد و صفها را چنان مستقيم مى آراست كه گـويـى تـيـرها در تيردان مى چيند.^(630) در اين آرايش به تعدادى از نيروها كه سن آنها زير چهارده سال بود، اجازه شركت در ميدان نبرد را نداد.^(631) آن حضرت پس از آماده سازى و تصفيه نيروها^(632) در دامنه كوه احد اردو زد وكوه را پشت سر قرار داد. در سـمـت چـپ كـوه كـه درّه اى قـرار داشت و احتمال زياد داده مى شد كه دشمن از آن نقطه نفوذ كند (همان گونه كه بر اثر سهل انگارى تيراندازان و رها كردن آن تنگه ، دشمن از آن نقطه نفوذ كـرد و ضربه خود را بر پيكر سپاه اسلام وارد آورد) تيراندازانى به منظور حفظ تاءمين سمت چـپ سـپـاه گـماشت .^(633) سپس سپاه خويش را سه قسمت كرد؛ مهاجران به فرماندهى حـضـرت عـلى (ع ) انصار به فرماندهى سعد بن عباده و تيراندازان به فرماندهى عبداللّه بن جـُبـَيـْر آنـگـاه خـود نـيـز زيـر پـرچـم انـصـار نـشـست و دستورات مهمّى در مورد حفاظت از تنگه استراتژيك اُحُد صادر كرد.^(634)

شكل سازماندهى

تشكّل يگانهاى يك سپاه ، درگذشته كه از تكنيك و سلاحهاى پيشرفته برخوردار نبودند، با امـروز كه در نظام ارتشها پيشرفتهاى چشمگير و شگفتى رخ داده ، متفاوت است ، ولى در برخى از اصـول و ضـوابـط سـازماندهى ، تفاوت چندانى ندارد. رواياتى در اين زمينه موجود است كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم :

1 ـ از امـام عـلى (ع ) نقل شده است كه آن حضرت هرگاه تصميم به نبرد مى گرفت ، لشكرها و تـيـپـهـا را آمـاده و سـازمـاندهى مى كرد و ميان قبايل جدايى مى افكند (يعنى بافت يگانها را بر مبناى قبيله اى قرار مى داد) و براى هر يك از تيپها و لشكرها فرمانده تعيين مى كرد. صفوف را مـنـظـّم مـى سـاخت و نيروهاى سواره نظام را گروه بندى كرده و سازمان مى داد. سپس براى نبرد حركت مى كرد.^(635) 2 ـ همچنين از امام على (ع ) نقل شده است كه رسول گرامى اسلام (ص ) هرگاه عزم نبرد مى كرد، پـيـاده نـظـام و سـواره نـظـام و شـتـرسـواران را سـازمـانـدهـى مـى كـردوآنـان را مـهـّيامى ساخت .^(636) 3 ـ نـقـل شـده اسـت كه امير مؤ منان صلوات اللّه عليه هر وقت آهنگ پيكار مى نمود، سپاه خويش را به گروههاى زير تقسيم مى كرد:

الف ـ جناح راست ب ـ جناح چپ ج ـ قلب سپاه كه مركز فرماندهى به حساب مى آمد وخود حضرت درآن جاى داشت .

دـ پيكها كه رابط ميان يگانها هستند.

ه‍ ـ اعزام دو گروه پيش قراول .

آن گاه به سپاهيان فرمان مى داد كه صداى خود را پايين آورده و آهسته سخن گويند؛ خـدا را بـخـوانـنـد و هـمـدلى و يگانگى را بر جمع خويش حاكم كنند و شمشيرهاى خويش را آخته سـازنـد (و در آمـاده بـاش كـامل به سر برند) وبراى ترساندن دشمن ، قدرت نمايى كنند. هر يـگانى در جايگاه خود مستقر و ثابت قدم باشد و هر گروهى كه به دشمن يورش برد، پس از حمله به موقعيّت رزمى خود باز گردد.^(637) 4 ـ حضرت على (ع ) چگونگى آرايش نظامى يك ارتش را اين گونه توصيف كرده است :

پياده نظام و تيراندازان را در پيشاپيش لشكر جاى دهيد تا دشمن را تير باران كنند و دو سوى او را نـشـانـه رونـد. سـواران تـيـز پـا را به عنوان رابط يگانها، و نيروهاى ويژه را حافظان پرچم فرماندهى و پشتوانه نيروهاى پيشرو قرار دهيد.

براى مقابله با شماراندكى ازدشمن نبايد همگى مراكز خود را رهاساخته وپراكنده شويد.

هـر كـس از شـمـا كـه فرصت مناسبى براى ضربه زدن به دشمن يافت ، پس از استحكام مركز خود از فرصت به دست آمده بهره گيرد و پس از انجام ماءموريّت به جايگاه خويش باز گردد.

آن گـاه كـه آهـنگ يورش بر دشمن كرديد، نخستين گروه حمله ور، يگان پيشرو باشد. اگر وى اركـانش متزلزل شد شرطة الخميس (پيشمرگان و داوطلبان به كمكش بشتابند و اگر آنان نيز در هـم شـكـسـتـه شـدنـد، از يـكـسـو گـروه ويـژه حـمله ور شود و از سوى ديگر تيراندازان به تـيـربـاران دشـمـن بـپـردازنـد.

/ 184