يكى از پيامدهاى غفلت از يادخدا، خودفراموشى است . قرآن مجيددراين موردمى فرمايد:(وَ لا تَكُونوُا كَالَّذينَ نَسُوااللّهَ فَاَنْسهُمْ اَنْفُسَهُمْ)^(125) و نباشيد مانند آنان كه فراموش كردند خدا را پس خدا فراموش گردانيد بر آنها خودشان را.على عليه السلام فرمود:(مَنْ نَسِىَ اللّهَ سُبْحانَهُ اَنْساهُ نَفْسَهُ وَ اَعْمى قَلْبَهُ)^(126) كسى كه خدا را فراموش كند خداوند او را به خودفراموشى و كورى قلب دچار مى كند.دومين پيامد غفلت از ياد خدا حسرت روز قيامت است . پيامبر اكرم (ص ) دراين باره فرمود:(ما مِنْ ساعَةٍ تَمُرُّ بِابْنِ آدَمَ لَمْ يَذْكُرِ اللّهَ فيها اِلاّ حَسَرَ عَلَيْها يَوْمَ الْقِيامَةِ)^(127) سـاعتى نيست كه بر فرزندان آدم بگذرد و آنان ذكر خدا در آن نگفته باشند مگر اينكه در قيامت بر آن ساعت حسرت مى خورند.سومين پيامد غفلت از ياد خدا تنگى معيشت است . در قرآن مجيد آمده است :(مَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِكْرى فَاِنَّ لَهُ مَعيشَةً ضَنْكا)^(128) هر كس از ياد من روى گردان شود براستى كه زندگى تنگى خواهد داشت .چـهـارمـيـن پـيـامـد غـفـلت از يـاد خـدا ايـن اسـت كـه شـيـطـان بـا شـخـص غافل همراه مى شود.خداى سبحان مى فرمايد:(مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطانا فَهُوَ لَهُ قَرينٌ)^(129) هـركـس از ذكـر خـداى رحـمـان اعـراض كـنـد، شـيـطانى را بر او مى گماريم كه قرين و همراه او باشد.پنجمين پيامد غفلت از ياد خدا قساوت قلب است . امام كاظم (ع ) دراين باره فرمود:(فـيـمـا نـاجـِى اللّهُ تـَعالى مُوسى ... يا مُوسى لا تَنْسَنى عَلى كُلِّ حالٍ وَ لا تَفْرَحْ بِكَثْرَةِ الْمالِ فَاِنَّ نِسْيانى يُقْسِى الْقُلُوبِ)^(130) از جـمـله كـلمـات الهـى خـطـاب بـه حـضـرت مـوسـى ايـن بـود كـه ... اى مـوسـى مـرا در هـر حـال فـراموش نكن و به كثرت دارايى خوشحال مباش ، بدرستى كه فراموشى من موجب قساوت قلبها مى شود.
نيايش
1 ـ اهميّت نيايش
دعـا و نـيـايـش و ارتـبـاط دائم بـا مـلاء اعـلا از ضـروريـات غـيـرقـابـل انكار آيين حنيف اسلام است و در واقع دعا ركنى از اركان مجموعه به هم پيوسته نظام تـوحيدى است . دعا بر اساس قرآن كريم و روايات ائمه معصومين عليهم السلام يكى از اركان مهم اسلام است . به تصريح قرآن تمام انبيا نيايشگر بوده و همواره نيايش را به عنوان جزئى از نظام ارزشى خود مى دانستند.^(131) دعـا وسـيـله بـرقـرارى رابطه معنوى با خداى تعالى و توجّه قلب و تعلق روح به ذات اقدس ربـوبى است ؛ دعا وسيله انس و الفت دل با ذات بارى تعالى است ؛ دعا غبار غفلت از چهره جسم و جـان مـى زدايـد و