ارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد - جلد 2

أبی عبد الله محمد بن محمد بن النعمان العکبری البغدادی الشیخ المفید؛ ترجمه و شرح: سید هاشم رسولی محلاتی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

[ المدة ، فإذا مات معاوية نظر في ذلك ، فلما مات معاوية و ذلك للنصف من رجب سنة ستين من الهجرة ، كتب يزيد إلى الوليد بن عتبة بن أبى سفيان و كان على المدينة من قبل معاوية ان يأخذ الحسين عليه السلام بالبيعة له ، و لا يرخص له في التأخر عن ذلك ، فانفذ الوليد إلى الحسين عليه السلام في الليل فاستدعاه فعرف الحسين عليه السلام الذي أراد ، فدعى جماعة من مواليه فأمرهم بحمل السلاح و قال لهم : ان الوليد قد استدعاني في هذا الوقت ، و لست آمن أن يكلفنى فيه أمرا لا أجيب اليه ، و هو مأمون ، فكونوا معي فإذا دخلت اليه فاجلسوا على الباب ، فان سمعتم صوتي قد علافا دخلوا عليه لتمنعوه عني .

فصار الحسين عليه السلام إلى الوليد ، فوجد عنده مروان بن الحكم فنعى اليه الوليد معاوية فاسترجع الحسين عليه السلام ثم قرأ عليه كتاب يزيد و ما أمره فيه من أخذ البيعة منه له ، فقال الحسين عليه السلام : انى لا اراك تقنع ببيعتي ليزيد سرا حتى أبايعه جهرا فيعرف ذلك الناس ، فقال له الوليد : أجل فقال الحسين عليه السلام : فتصبح وترى رأيك في ذلك ، فقال له الوليد : انصرف على اسم الله تعالى حتى تأتينا مع جماعة الناس ، فقال له مروان : و الله لئن فارقك الحسين الساعة و لم يبايع ] بميرد در اين كار انديشه خواهم كرد ، و شون معاويه در سأل شصت هجرى نيمه ماه رجب از اين جهان رخت بر بست ، يزيد ( بسرش ) نامه بوليد بن عتبة بن ابى سفيان كه از طرف معاويه فرماندار مدينه بود نوشت كه بدون درنك ازحسين عليه السلام بيعت بكيرد ، و بهيش وجه مهلت باو ندهد ، بس وليد شبانه كسى را بنزد حسين عليه السلام فرستاد واو را خواست ، حسين عليه السلام جريان را دانست و كروهى از نزديكان خود را خواسته بآنان دستور داد سلاحهاى خويش رابر داشته و با ايشان فرمود : وليد در شنين وقتي مرا خواسته ، و من آسوده خاطر نيستم مرا مجبور بكارى كند كه من نتوانم آنرا ببذيرم ، و از وليد نيزايمن نميتوان بود ، بس شما همراه من باشيد شون من بر أو در آمدم شما بر در خانه بنشينيد ، اكر آواز مرا شنيديد كه بلند شد بر أو در آئيد تا از من دفاع كنيد .

بس حسين عليه السلام بنزد وليد آمد ديد مروان بن حكم نيز نزد أو است ، وليد خبر مرك معاويه را بآنحضرت داد و آنجناب عليه السلام ( شنانشه در اين موارد مرسوم است ) فرمود : انا لله و انا اليه راجعون ، سبس نامه يزيد و دستورى كه براى كرفتن بيعت از آنجناب داده بود براى حضرت عليه السلام خواند ، حسين عليه السلام فرمود : كمان ندارم تو قانع باشى كه من در بنهانى با يزيد بيعت كنم تا اينكه آشكارا بدانسان كه مردم بدانند بيعت نمايم ؟ وليد كفت : آرى ( شنين است ) .

حسين عليه السلام فرمود : بس بأشد تا بامداد كنى و انديشه خود را اين باره ببينى ، وليد كفت : بنام خدا ( اكنون ) باز كرد تا با كروهى از مردم ( براى بيعت ) بنزد ما بيائى ، مروان باو كفت : بخدا اكر حسين اينك از تو جدا شود و بيعت نكند ديكر هركز بر أو دست نخواهى يا فت تا كشتار بسيارى ميانه

/ 363