كرفتارى قيس بن مسهر صيداوى فرستاده آن حضرت وملحق شدن زهير بآن حضرت وجريانات ديكر . . .
[ فكنا نساير الحسين عليه السلام فلم يكن شيء أبغض إلينا من أن ننازله في منزل ، فإذا سار الحسين عليه السلام و نزل منزلا لم يجد بدا من أن ننازله ، فنزل الحسين عليه السلام في جانب ، و نزلنا في جانب ، فبينا نحن جلوس نتعذى من طعام لنا إذ أقبل رسول الحسين عليه السلام حتى سلم ، ثم دخل فقال : يا زهير بن القين ان ابا عبد الله الحسين عليه السلام بعثني إليك لتأتيه ، فطرح كل إنسان منا ما في يده حتى كأن على رؤوسنا الطير ، فقالت له امر أته : سبحان الله أ يبعث إليك ابن رسول الله ثم لا تأتيه فسمعت من كلامه ثم انصرفت ؟ فا تاه زهير بن القين فما لبث ان جاء مستبشرا قد أشرق وجهه ، فأمر بفسطاطه و ثقله و رجله و متاعه فقوض و حمل إلى الحسين عليه السلام ثم قال لامرأته : أنت طالق ألحقى بأهلك ، فانى لا أحب أن يصيبك بسببى إلا خيرا ، ثم قال لاصحابه : من أحب منكم أن يتبعني و إلا فهو آخر العهد انى سأحدثكم حديثا انا غزونا البحر ففتح الله علينا و أصبنا غنايم ، فقال لنا سلمان الفارسي رحمة الله عليه : أفرحتم بما فتح الله عليكم و أصبتم من الغنايم ؟ قلنا : نعم ، فقال : إذا أدركتم سيد شباب آل محمد فكونوا أشد فرحا بقتالكم معهم مما اصبتكم اليوم من الغنايم ، فاما أنا فاستودعكم الله ، قالوا : ثم و الله ] نيز جدا كانه بهمراه زهير ميرفتيم و از آنجا كه از بني أمية انديشه داشتيم نميخواستيم با أو هم منزل شويم ) و شيزى نزد ما ناخوش تر از اين نبود كه در جائى با أو هم منزل شويم ، تا اينكه حسين عليه السلام برفت ودر جائى فرود آمد كه ما نيز جز اين شاره نداشتيم كه در آنجا فرود آئيم ، بس حسين در يكسو فرود آمد و ما نيز در سوى ديكر فرود شديم ، در اين ميان كه ما نشسته بوديم و مشغول خوردن غذائى بوديم ناكاه مردى از طرف حسين عليه السلام نزد ما آمده سلام كرد سبس بر مادرآمده كفت : اى زهير بن قين همانا ابا عبد الله الحسين عليه السلام مرا بسوى تو فرستاده است كه ( بكويم ) بنزد أو بروي ؟ بس هر كه با ما نشسته بود آنشه در دست داشت انداخت و خموش نشستيم مانند اينكه برنده بر سر ما است ( هيش جنبش نميكرديم ) زن زهير باو كفت : سبحان الله ! آيا بسر بيغمبر خدا بسوى تو ميفرستد و تو بسوى أو نميروى ؟ شه شود كه نزدش بروي و سخنش را بشنوى سبس باز كردى ؟ زهير بن قين بنزد آنحضرت عليه السلام رفت و شيزى نكذشت كه خوشحال بر كشت بدانسان كه صورتش ميدرخشيد ، و دستور داد خيمه هاى أو را بكنند وبارها و أسباب سفر أو را بسوى حسين عليه السلام ببرند ، آنكاه بزنش كفت : تو را طلاق دادم و آزادى ، بيش كسان خود بر و ، زيرا من دوست ندارم بسبب من كرفتار شوى ، سبس بهمراهان خود كفت : هر كس از شما ميخواهد بيروى من كند ، وكرنه اينجا آخرين ديدار ما است ، من براى شما حديثى بيان كنم ( و آن اينست كه ) : ما در دريا ( در راه دين ) جنك كرديم و خداوند بيروزى بهره ما كرد و غنيمتهائى بشنك آورديم ، سلمان فارسي رحمه الله ( كه در آن جنك بود ) بما كفت : آيا بدانشه خداوند از اين بيروزى بهره شما كرده و باين غنيمتها كه بدست أورده ايد خرسند و شاد ان هستيد ؟ كفتيم آرى ، سلمان كفت : هنكامى كه آقاى جوانان آل محمد را ديدار كنيد آنكاه در جنك كردن بهمراه أو شادانتر باشيد از اين عنيمتها كه امروز بدست شما رسيده ( سبس زهير كفت : ) اكنون من همه شما را بخدا ميسبارم ، و بس از آن بخدا سوكند بيوسته در ميان همراهان