امامت و رهبری نسخه متنی

اين منصب هم به نص قرآن كه مي گويد : فلا و ربك لا يؤمنون حتي يحكموك فيما شجر بينهم ثم لا يجدوا في انفسهم حرجا مما قضيت و يسلموا تسليما ( 1 ) به پيمبر تفويض شده و رسول اكرم از جانب خدا حق داشت كه در اختلافات ميان مردم قضاوت كند .

اين نيز يك منصب الهي است نه يك منصب عادي عملا هم پيمبر قاضي بود منصب سومي كه پيمبر اكرم رسما داشت و هم به او تفويض شده بود به نص قرآن و هم عملا عهده دار آن بود ، همين رياست عامه است . و او رئيس و رهبر اجتماع مسلمين بود و به تعبير ديگر سائس مسلمين بود ، مدير اجتماع مسلمين بود . گفته اند آيه : اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم ( 2 ) ناظر به اين جهت است كه او رئيس و رهبر اجتماع شماست ، هر فرماني كه به شما مي دهد ، بپذيريد . قهرا اينكه مي گوئيم سه شأن ، به اصطلاح تشريفات نيست بلكه اساسا آنچه از پيمبر رسيده سه گونه است .

يك سخن پيمبر فقط وحي الهي است . در اينجا پيمبر هيچ اختياري از خود ندارد ، دستوري از جانب خدا رسيده ، پيمبر فقط واسطه ابلا است مثل آنجا كه دستورات ديني را مي گويد ، نماز چنين بخوانيد ، روزه چنان بگيريد و . . . آنجا كه ميان مردم قضاوت مي كند ، ديگر قضاوتش نمي تواند وحي باشند.

دو نفر اختلاف مي كنند ، پيمبر طبق موازين اسلامي بين آنها حكومت مي كند و مي گويد حق با اين است يا با آن . اينجا ديگر اينطور نيست كه جبرئيل به پيمبر وحي مي كند كه

1 - سوره نساء آيه . 65 نه چنين است قسم به خداي تو كه اينان به حقيقت اهل ايمان نمي شوند مگر آنكه در خصومت و نزاعشان تنها تو را حاكم كنند و آنگاه به هر حكمي كه كني هيچگونه اعتراضي در دل نداشته و كاملا از دل و جان تسليم فرمان تو باشند .

2-سوره نساء آيه . 59