امامت در قرآن - امامت و رهبری نسخه متنی

خودش را هم بشناسد و بداند كه دين را از كجا بگيرد . اينكه انسان دين داشته باشد ولي دينش را از مأخذي بگيرد كه ضد آنست ، عين جاهليت است . آن كسي كه امامت را در حد ولايت معنوي مي برد ، مي گويد اين حديث مي خواهد بگويد كه اگر انسان مورد توجه يك ولي كامل نباشد ، مانند اينست كه در جاهليت مرده است . اين حديث را چون متواتر است خواستم اول عرض كرده باشم كه در ذهن شما باشد تا بعد درباره اش بحث كنيم . حال برويم سرا آيات قرآن .

امامت در قرآن

در قرآن چند آيه هست كه مورد استدلال شيعه در باب امامت است . يكي از آن آيات ، آيه : انما وليكم الله است . اتفاقا در همه اينها روايات اهل تسنن هم وجود دارد كه مفاد شيعه را تأييد مي كند ما آيه اي در قرآن داريم
به اين صورت : انما وليكم الله و رسوله و الذين امنوا الذين يقيمون الصلوش و يؤتون الزكاش و هم راكعون ( 1 ) . " انما " يعني منحصرا ( چون اداش حصر است ) . معني اصلي " ولي " سرپرست است .و لايت يعني تسلط و سرپرستي . سرپرست شما فقط و فقط خداست و پيمبر خدا و مؤمنيني كه نماز را به پا مي دارند و در حال ركوع زكات مي دهند . ما در دستورات اسلام نداريم كه انسان در حال ركوع زكات بدهند .

ما در دستورات اسلام ند اريم كه انسان در حال ركوع زكات بدهد كه بگوئيم اين يك قانون كلي است و شامل همه افراد مي شود . اين اشاره است به واقعه اي كه در خارج يك بار وقوع پيدا كرده است و شيعه و سني به اتفاق آنرا روايت كرده اند و آن اينست كه علي ( ع ) در حال ركوع بود ، سائلي پيدا شد و سوالي كرد . حضرت اشاره كرد به انگشت خود . ا و

1 - سوره مائده ، آيه . 55