امامت و رهبری نسخه متنی

1 - اشاره به آيه قرآن ( سوره احزاب ، آيه 6 ) است كه : النبي اولي
بالمؤمنين من انفسهم پيمبر چون از جانب خداست ، بر جان و مال و بر همه چيز مردم از خود مردم اولويت دارد . هر كسي اختيار مال و جان و همه چيز خودش را دارد اما پيمبر در همين اختيارداريها از خود صاحب اختيارها صاحب اختيارتر است .

البته پيمبر هيچگاه كاري را العياذ بالله به خاطر نفع خودش انجام نمي دهد . او نماينده جامعه اسلامي از طرف خداست . انسان اختيار مال و جان خودش را دارد براي خودش ، پيمبر اين اختيار را بيشتر دارد براي جامعه اسلامي .
زوه تبوك در واقع لشكر كشي بود نه جنگ . بعد از زوه مؤته بود كه اولين و آخرين جنگ ميان اعراب و روميها در زمان پيمبر بود و در شمال مدينه رخ داد . مركز امپراطوري روم شرقي همين اسلامبول ( قسطنطينيه ) بود و سوريه هم دست نشانده و تحت الحمايه آنها بود روميها داشتند
در سوريه خودشان را براي يك حمله به طرف مدينه آماده مي كردند . پيمبر اكرم مصلحت چنين ديد كه يك لشكر كشي تا مرز روم بكند و اين كار را انجام داد ( 1 ) . به قول سياسيون مي خواست قدرت خودش را نشان بدهد كه ما آماده ايم . تا مرز روم رفتند و بعد هم برگشتند .

رسول اكرم در اين سفر علي ( ع ) را با خود نبرد و گذاشت در مدينه به عنوان جانشين خودش . علماي شيعه مي گويند اين كار به اين دليل بود كه پيمبر مي دانست در آنجا جنگي رخ نمي دهد . علي ( ع ) از اينكه در مدينه ماند دلتنگ شد ، عرض كرد يا رسول الله ! شما مرا اينجا مي گذاريد در رديف زنها و بچه ها و با خود نمي بريد ؟ فرمود : اما ترضي ان تكون ( يا : انت ) مني بمنزله هارون من موسي الا انه لا نبي بعدي ( مي خواست بگويد من تو را به عنوان جانشين خود گذاشتم
نه اينكه تو را در مدينه رها كرده و رفته باشم ) يعني هر نسبتي كه هارون به موسي داشت تو با من داري به استثناي نبوت . ما وقتي به قرآن مراجعه مي كنيم تا ببينيم چه نسبتي ميان هارون و موسي هست مي بينيم در يك جا قرآن

1 - ما در سال گذشته به خيبر رفتيم و هيچ نمي دانستيم كه بين مدينه تا خيبر و بين مدينه تا تبوك اينقدر فاصله است . از مدينه تا تبوك در جاده شوسه و مستقيم درست صد فرسخ يعني ششصد كيلومتر است و شايد در آن جاده هاي قديم بيشتر هم بوده و از مدينه تا خيبر شصت فرسخ است . واقعا تعجب كرديم كه اين چه قدرت و همتي بوده است كه با وسائل آن روز اين راه را طي كرده اند .