امامت و رهبری نسخه متنی

مراتب و درجات دارد . معصومين نسبت به آن چيزهايي كه براي ما گناه است و گاهي مرتكب مي شويم و گاهي اجتناب مي كنيم ، معصوم هستند و هرگز گناه نمي كنند ولي آنها هم مراحل و مراتبي دارند و نيز همه مثل همديگر نيستند . در بعضي از مراحل و مراتب آنها مثل ما هستند
در اين مرحله . همانطور كه ما نسبت به گناهان عصمت نداريم ، آنها [ در آن مراحل و مراتب ] عصمت ندارند . از آن چيزي كه ما آنها را گناه مي شماريم آنها معصوم هستند ولي چيزهايي براي آنها گناه است كه براي ما حسنه است چون ما [ به آن درجه ] نرسيده ايم .

مثلا اگر يك شاگرد كلاس پنجم يك مسئله كلاس ششم را حل كند براي او فضيلت است و جايزه دارد اما اگر همان مسئله را شاگرد كلاس نهم حل كند چيزي برايش شمرده نمي شود و ارزشي ندارد . چيزهايي كه براي ما حسنات است ، براي آنها گناه است .

اينست كه ما مي بينيم قرآن در عين حال به انبياء نسبت عصيان مي دهد : و عصي آدم ربه ( 1 ) ، يا به پيمبر (ص) مي گويد : ليفر لك الله ما تقدم من ذنبك و ما تأخر ( 2 ) . اينها مي رساند كه عصمت يك امر نسبي است ، او در حد خودش و ما در حد خودمان.

پس ماهيت عصمت از گناه بر مي گردد به درجه و كمال ايمان . انسان در هر درجه اي از ايمان باشد ، نسبت به آن موضوعي كه نهايت و كمال ايمان را به آن دارد يعني در مرحله و لولا ان رأي برهان ربه است ، قهرا عصمت دارد . نه اينكه شخص معصوم هم مثل ماست ، هي مي خواهد برود به طرف معصيت ، ولي مأموري كه خدا فرستاده

1 - سوره طه آيه . 121 2 - سوره فتح آيه . 2