تفسیر نمونه جلد 1

مى‏كوشيدند.

و لذا مى‏بينيم حتى افرادى كه به احتمال ضعيفى ممكن است به معارضه با قرآن برخاسته باشند، تاريخ نام آنها را ضبط كرده است از جمله:

نام" عبد اللَّه بن مقفع" را برده‏اند كه او كتاب" الدرة اليتيمة" را به همين منظور نوشته است.

در صورتى كه كتاب مزبور هم اكنون در اختيار ما است و چندين بار چاپ شده است و كوچكترين اشاره‏اى در آن كتاب به اين مطلب نشده است، نمى‏دانيم چطور اين نسبت را به او داده‏اند؟

نام" متنبى" احمد بن حسين كوفى شاعر را در اين زمره نيز ذكر كرده‏اند، كه ادعاى نبوت نموده است، در صورتى كه قرائن زيادى نشان مى‏دهد كه داعيه او بيشتر بلندپروازى محروميتهاى خانوادگى و حس جاه‏طلبى بوده است.

" ابو العلاى معرى" نيز متهم به اين امر شده است، گر چه از او سخنان زننده‏اى نسبت به اسلام نقل شده اما هيچ وقت داعيه مبارزه با قرآن را نداشته است بلكه جملات جالبى درباره عظمت قرآن گفته كه به پاره‏اى از آنها اشاره خواهد شد.

ولى" مسيلمه كذاب" از مردم يمامه مسلما از كسانى است كه به مبارزه با قرآن برخاسته و به اصطلاح آياتى آورده است كه جنبه تفريحى آن بيشتر است بد نيست چند جمله از آنها را در اينجا بياوريم:

1- در برابر سوره" الذاريات"، اين جمله‏ها را آورده است.

" و المبذرات بذرا و الحاصدات حصدا و الذاريات قمحا و الطاحنات طحنا و العاجنات عجنا و الخابزات خبزا و الثاردات ثردا و اللاقمات لقما اهالة و سمنا" «1».

(1) اعجاز القرآن رافعى.