كلمه" شفاعت" از ريشه" شفع" بمعنى (جفت) و" ضم الشيء الى مثله" گرفته شده، و نقطه مقابل آن" وتر" به معنى تك و تنها است، سپس به ضميمه شدن فرد برتر و قويترى براى كمك به فرد ضعيفتر اطلاق گرديده است و اين لفظ در عرف و شرع به دو معنى متفاوت گفته مىشود:الف- شفاعت در لسان عامه به اين گفته مىشود كه شخص شفيع از موقعيت و شخصيت و نفوذ خود استفاده كرده و نظر شخص صاحب قدرتى را در مورد مجازات زيردستان خود عوض كند.گاهى با استفاده از نفوذ خود يا وحشتى كه از نفوذ او دارند.