تفسیر نمونه جلد 1

جارى خواهد شد، تا قوم بنوشند و موسى در حضور مشايخ اسرائيل چنين كرد" «1».

به هر حال خداوند از يك سو بر آنها من و سلوى نازل كرد، و از سوى ديگر آب بقدر كافى در اختيارشان گذاشت، و به آنها فرمود:" از روزى خداوند بخوريد و بنوشيد اما فساد و خرابى در زمين نكنيد" (كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ).

در حقيقت به آنها گوشزد مى‏كند كه حد اقل به عنوان سپاسگزارى در برابر اين نعمتهاى بزرگ هم كه باشد لجاجت و خيره‏سرى و آزار پيامبران را كنار بگذاريد.

نكته‏ها:

1- فرق" تعثوا" و" مفسدين"

" لا تعثوا" از ماده" عثى" (بر وزن مسى) به معنى فساد شديد است، منتهى اين كلمه بيشتر در مفاسد اخلاقى و معنوى به كار مى‏رود در حالى كه ماده" عيث" كه از نظر معنى شبيه آن است بيشتر به مفاسد حسى اطلاق مى‏گردد، بنا بر اين جمله" لا تعثوا" همان معنى مفسدين را مى‏رساند، ولى با تاكيد و شدت بيشتر.

اين احتمال نيز وجود دارد كه مجموع جمله اشاره به اين حقيقت باشد كه فساد در آغاز از نقطه كوچكى شروع مى‏شود و سپس گسترش مى‏يابد و تشديد مى‏گردد و اين درست همان چيزى است كه از كلمه" تعثوا" استفاده مى‏شود، به تعبير ديگر" مفسدين" اشاره به آغاز برنامه‏هاى فسادانگيز است و" تعثوا" اشاره به ادامه و گسترش آن.

(1) فصل 17 سفر خروج جمله 5 و 6.