كلمه" بديع" از ماده" بدع" به معنى بوجود آوردن چيزى بدون سابقه است و اين مىرساند كه خداوند، آسمانها و زمين را بدون هيچ ماده و نمونه قبلى به وجود آورده است.اكنون اين سؤال پيش مىآيد كه مگر مىشود چيزى از عدم به وجود آيد، عدم كه نقيض وجود مىباشد چگونه مىتواند علت و منشا وجود باشد؟ و آيا راستى مىتوان باور كرد كه نيستى مايه هستى گردد؟ اين همان ايراد ماديها در مساله" ابداع" است و از آن نتيجه مىگيرند كه ماده اصلى جهان ازلى و ابدى است و مطلقا موجود و معدوم نمىشود.
پاسخ:
در مرحله اول عين اين ايراد به خود ماديها نيز وارد مىشود.توضيح اينكه: آنها معتقدند ماده اين جهان قديم و ازلى است و تا بحال چيزى از آن كم نشده، و اينكه مىبينيم جهان تا حال تغييراتى پيدا كرده تنها" صورت" آن است كه دائما در تغيير است، نه اصل ماده، از آنان مىپرسيم:صورت فعلى ماده كه قبلا به طور مسلم وجود نداشته چگونه به وجود آمد؟ آيا از عدم بوجود آمد؟ اگر چنين است پس چگونه" عدم" مىتواند منشا" وجود" صورت گردد؟ (دقت كنيد).مثلا: نقاشى منظره زيبايى را با قلم و رنگ بر روى كاغذ ترسيم مىكند، ماديها مىگويند: ماده رنگى آن موجود بوده، ولى اين منظره و اين" صورت"
لطفا منتظر باشید ...
