تفسیر نمونه جلد 1

همين كه حادثه ناگوارى رخ مى‏دهد، اظهار تاسف مى‏كنند و آن را دليل بر بى نتيجه بودن آن قيام مى‏پندارند، غافل از اينكه هيچ هدف مقدس و گرانبهايى بدون دادن قربانى يا قربانيها بدست نيامده و اين يكى از سنن اين جهان است.

قرآن كريم كرارا از اين دسته سخن به ميان آورده و آنها را سخت سرزنش مى‏كند.

گروهى از اين قماش مردم در آغاز اسلام بودند كه هر گاه كسى از مسلمانان در ميدان جهاد به افتخار شهادت نائل مى‏آمد مى‏گفتند فلانى مرد! و با اظهار تاسف از مردنش، ديگران را مضطرب مى‏ساختند.

خداوند در پاسخ اين گفته‏هاى مسموم پرده از روى يك حقيقت بزرگ بر مى‏دارد و با صراحت مى‏گويد: شما حق نداريد كسانى را كه در راه خدا جان مى‏دهند مرده بخوانيد آنها زنده‏اند، زنده جاويدان، و از روزيهاى معنوى در پيشگاه خدا بهره مى‏گيرند، با يكديگر سخن مى‏گويند، و از سرنوشت پربارشان كاملا خشنودند، اما شما كه در چهار ديوارى محدود عالم ماده محبوس و زندانى هستيد اين حقايق را نمى‏توانيد درك كنيد.

نكته‏ها:

1- چگونگى حيات جاودانى شهيدان‏

در اينكه حيات و زندگى شهيدان چگونه است؟ در ميان مفسران گفتگو است، بدون شك ظاهر آيه اين است كه آنها داراى يك نوع حيات برزخى و روحانى هستند چرا كه جسمشان از هم متلاشى شده و به گفته امام صادق (ع) آن حيات با بدنى است مثالى (بدن مجرد از ماده معمولى و همگون اين بدن) كه تفسير آن در سوره مؤمنون آيه 100 وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى‏ يَوْمِ يُبْعَثُونَ خواهد آمد. «1».

(1) تفسير نور الثقلين جلد 3 صفحه 559 ذيل آيه 100 سوره مؤمنون.