تفسیر نمونه جلد 1

خود مى‏گويد كاش ميان من و تو فاصله ميان مشرق و مغرب بود"! و در پايان آيه مى‏فرمايد آرى" اين چنين خداوند اعمالشان را به صورت مايه حسرت به آنها نشان مى‏دهد" (كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ).

و آنها هرگز از آتش دوزخ خارج نخواهند شد (وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ).

آرى آنها جز اينكه حسرت بخورند چه مى‏توانند انجام دهند. حسرت بر اموالى كه فراهم كردند، و بهره آن را ديگران بردند، حسرت بر امكانات فوق العاده‏اى كه براى رستگارى و نجات در اختيار داشتند و از دست دادند، حسرت بر عبادت معبودانى بى‏عرضه و بى ارزش بجاى عبادت خداوند قادر متعال.

اما حسرتى بيهوده، چرا كه نه موقع عمل است و نه جاى جبران، بلكه تنها هنگام مجازات است و ديدن نتيجه اعمال!