تفسیر نمونه جلد 1

مى‏فرمايد:" اى افراد با ايمان از نعمتهاى پاكيزه كه به شما روزى داده‏ايم بخوريد" (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ).

" و شكر خدا را بجا آوريد اگر او را مى‏پرستيد" (وَ اشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ).

اين نعمتهاى پاك و حلال كه ممنوعيتى ندارد و موافق طبع و فطرت سالم انسانى است براى شما آفريده شده است چرا از آن استفاده نكنيد؟!.

اينها به شما نيرويى مى‏بخشد تا بتوانيد وظائف خود را انجام دهيد بعلاوه شما را به ياد شكر پروردگار و پرستش او مى‏اندازد.

مقايسه اين آيه با آيه يا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ (آيه 168 همين سوره) و ملاحظه تفاوتهاى اين دو با هم، دو نكته لطيف را به ما مى‏فهماند:

در اينجا مى‏گويد مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ (از غذاهاى پاكى كه به شما روزى داديم ...) در حالى كه در آنجا مى‏گفت: مِمَّا فِي الْأَرْضِ (از آنچه در زمين است) اين تفاوت گويا اشاره به اين است كه نعمتهاى پاكيزه در اصل براى افراد با ايمان آفريده شده است، و افراد بى‏ايمان به بركت آنها روزى مى‏خورند، همانند آبى كه باغبان براى گلها در جويها جارى مى‏سازد ولى خارها و علف هرزه‏ها نيز از آن بهره مى‏گيرند! ديگر اينكه به مردم عادى مى‏گويد بخوريد و پيروى گامهاى شيطان نكنيد، ولى به مؤمنان در آيه مورد بحث مى‏گويد:" بخوريد و شكر خدا را بجا آريد يعنى تنها به عدم سوء استفاده از اين نعمتها قناعت نمى‏كند، بلكه حسن استفاده را نيز شرط مى‏شمرد.

در حقيقت از مردم عادى تنها انتظار مى‏رود كه گناه نكنند ولى از افراد با ايمان انتظار دارد كه اين نعمتها را در بهترين راه مصرف كنند.

ضمنا ممكن است تكرار سفارش در مورد استفاده از غذاهاى پاك كه در آيات‏