تفسیر نمونه جلد 1

متعدد عنوان شده براى بعضى سؤال‏انگيز باشد اما اگر كمى به تاريخ زمان جاهليت و آداب و رسوم خرافى آنها توجه كنيم و بدانيم كه آنها چگونه بدون دليل نعمتهاى حلال را بر خود ممنوع مى‏ساختند و اين عادت به طورى در آنها نفوذ كرده بود كه همچون وحى آسمانى تلقى مى‏شد و گاه آن را صريحا به خدا نسبت مى‏دادند، نكته اين تاكيد روشن مى‏شود، قرآن مى‏خواهد اين افكار خرافى را از اين طريق به كلى از مغز آنها بيرون كند.

بعلاوه تكيه روى عنوان" طيب" همگان را متوجه اين دستور اسلامى مى‏كند كه از غذاهاى ناپاك، از گوشتهايى همچون گوشت مردار و درندگان و حشرات، و از مسكرات كه به شدت در ميان مردم آن زمان رواج داشت بپرهيزند.

در جلد ششم تفسير نمونه صفحه 149 به بعد در زمينه استفاده مؤمنان از روزيهاى پاك و زينتهاى معقول (ذيل آيه 32 اعراف) بحث مشروحى داريم.

آيه بعد براى روشن ساختن غذاهاى حرام و ممنوع و قطع كردن هر گونه بهانه چنين مى‏گويد:" خداوند تنها گوشت مردار، خون، گوشت خوك، و گوشت هر حيوانى را كه به هنگام ذبح نام غير خدا بر آن گفته شود تحريم كرده است (إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ).

و به اين ترتيب سه قسمت از گوشتهاى حرام به اضافه خون كه، بيش از همه مورد ابتلاى مردم آن محيط بوده است در اينجا ذكر مى‏كند كه بعضى پليدى ظاهرى دارند و بر كسى مخفى نيست، مانند مردار، خون و گوشت خوك، و بعضى پليدى معنوى دارند مانند قربانيهايى كه براى بتها مى‏كردند.

انحصارى كه از آيه با كلمه" انما" استفاده مى‏شود به اصطلاح" حصر اضافى" است، يعنى منظور بيان تمام محرمات نيست، بلكه هدف نفى بدعتهايى است كه آنها