2- روزه در امتهاى پيشين
از تورات و انجيل فعلى نيز بر مىآيد كه روزه در ميان يهود و نصارى بوده و اقوام و ملل ديگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه مىگرفتهاند، چنان كه در" قاموس كتاب مقدس" آمده است:" روزه كليه در تمام اوقات، در ميان هر طائفه و هر ملت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غير مترقبه، معمول بوده است" «2».و نيز از تورات بر مىآيد كه موسى (ع) چهل روز روزه داشته است چنان كه مىخوانيم:" هنگام بر آمدنم به كوه كه لوحهاى سنگى يعنى لوحهاى عهدى كه خداوند با شما بست بگيرم آن گاه در كوه چهل روز و چهل شب ماندم نه نان خوردم و نه آب نوشيدم" «3».و همچنين به هنگام توبه و طلب خشنودى خداوند، يهود روزه مىگرفتند:" قوم يهود غالبا در موقعى كه فرصت يافته مىخواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمايند روزه مىداشتند تا به گناهان خود اعتراف نموده بواسطه روزه و توبه، رضاى حضرت اقدس الهى را تحصيل نمايند" «4».(1) بحار الانوار جلد 96 صفحه 255.(2) قاموس كتاب مقدس صفحه 427.(3) تورات سفر تثنيه فصل 9 شماره 9.(4) قاموس كتاب مقدس ص 428.