تفسیر نمونه جلد 1

تقوا همچون مركبى است راهوار كه صاحبش بر آن سوار است و زمامش در دست او است و تا دل بهشت او راه پيش مى‏برد"! «1».

بعضى، تقوا را به حالت كسى تشبيه كرده‏اند كه از يك سرزمين پر از خار عبور مى‏كند، سعى دارد دامن خود را كاملا برچيند و با احتياط گام بردارد مبادا نوك خارى در پايش بنشيند، و يا دامنش را بگيرد.

" عبد اللَّه معتز" اين سخن را به شعر در آورده است و مى‏گويد:

" گناهان را از كوچك و بزرگ ترك كن كه حقيقت تقوا همين است".

" همچون كسى باش كه در يك زمين پر خار با نهايت احتياط گام بر مى‏دارد".

" گناهان صغيره را كوچك مشمر كه كوه‏ها از سنگ ريزه‏ها تشكيل مى‏شود" «2».

ضمنا از اين تشبيه به خوبى استفاده مى‏شود كه تقوا به اين نيست كه انسان انزوا و گوشه گيرى انتخاب كند، بلكه بايد در دل اجتماع باشد و اگر اجتماع آلوده بوده خود را حفظ كند.

در هر صورت اين حالت تقوا و كنترل نيرومند معنوى، روشنترين آثار ايمان به" مبدء" و" معاد" يعنى خدا و رستاخيز است، و معيار فضيلت و افتخار انسان و مقياس سنجش شخصيت او در اسلام محسوب مى‏شود تا آنجا كه جمله" إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ" به صورت يك شعار جاودانى اسلام در آمده است (حجرات آيه 14).

(1) نهج البلاغه خطبه 16.

(2) تفسير ابو الفتوح رازى ج اول ص 62.