شاعر كيست؟
او ابو الحسن علاء الدين شيخ على بن حسين حلى شهيفى معروف بابن شهيفه دانشمندى فاضل و اديبى كامل و جمع كرده بود بين دو فضيلت علم فراوان و ادبيت تمام را بانديشه فوق العاده و بينش درست و مهارت ظاهر و فضيلت نمايانى و او در جلو داران و مقدم از شعراء خاندان رسالت عليهم السلام درآمده و قصايد او طنين انداز و روان و پر از حجتها و دليلها رخشنده به نازكى ها لبريز از انديشه هاى باريك آراسته و نمايان بمحسنات شگفت آميزى بنابر بسيارى در لفظ و روشن بينى در معنا و متانت در اسلوب و نيروئى در مبنا و سنگينى در مرتكب كردن خوش اندامى در ترتيب در مدايح امير المومنين و نوحه سرائى و سوگوارى فرزندش امام شهيد نوه پيامبر بهترين شاهد است براى نبوغ و برجستگى آن و مقدم بودن او در زيبائيهاى شعر و پايدارى و استقامت او بر نواميس مذهب و پيروى و تبعيت او از امامان دين عليهم السلام و از براى استاد ماشهيد اول "محمد بن محمد مكى صاحب لمعه" معاصر او مقتول در سال 786 شرح يكى از قصائد اوست و آن غديريه دوم ياد شده است و چون مترجم "ناظم قصيده" مطلع و آگاه بر اين شرح شد افتخار بان نموده و شارح را بقطعه مدح و تعريف نموده است.قاضى "نور الله شهيد" در كتاب "المجالس" او را ياد و بعلم و فضل و ادب تمجيد و ستوده است و نيز استاد ما شيخ حر عاملى در امل الامل و ميرزا "عبد الله افندى" صاحب رياض العلماء و آقاى ما مولف رياض الجنه و ابن ابى شبانه در تتميم امل و غيره ايشان هم ويرا ياد و توصيف كرده اند.و قصايدهفتگانه طولانى او كه اشاره بعدد آن در برخى از آن شده است و آن همانستكه صاحب "رياض العلماء" آنرا بخط علامه شيخ محمد بن على بن حسن جباعى عاملى شاگرد ابن فهد حلى متوفى 841 ديده و ما مطلع شديم از آن بر چندين نسخه كه يكى از آن غديريه اول ياد شده او بود و براى توست شش غديريه باقى مانده.