لطفا منتظر باشید ...
آگاهى خليفه در احكام
از ابن اذينه عبدى گويد: آمدم پيش عمر و ازاو پرسيدم از كجا عمره كنم گفت: برونزد على عليه السلام و از او سئوال كن، پس آمدم نزد او پرسيدم پس على عليه السلام بمن گفت از هر كجا كه شروع كردى، يعنى ميقات زمينت گويد:پس پيش عمر آمدم و آن مطلب را براى او بازگو كردم، پس گفت من نميديدم براى تو مگر آنچه كه پسر ابى طالب گفت ابن حزم آنرا در "المحلى" ج 7 ص 76 با سند و عن فلان و عن نقل كرده است و ابو عمرو و ابن سمان آنرا در "الموافقه" ياد كرده چنانچه در رياض النضره ج 2 ص 195 و ذخاير العقبى ص 79 موجود است، محب الدين طبرى در "اختصاص امير المومنين بحواله كردن جمعى از اصحاب بآنحضرت مسائلشان را.... "معاويه و عايشه و عمر را از ايشان شمرده است پس نقل كرده از طريق احمد در حديث: اينكه عمر هر گاه چيزى بر او مشكل ميشد از او فرا ميگرفت، سپس ياد كرد جمله اى از مراجعات عمر را بانحضرت سلام الله عليه، پس اعلميت عمر كه موسى صاحب "الوشيعه" يا غير او از بزرگان قوم خيال كرده اند كجاست.راى خليفه در مناسك
مالك- امام مالكى ها، نقل كرده از عبد الله بن عمر، كه عمر بن خطاب در عرفه براى مردم خطبه خواند و مناسك حج را به ايشان آموخت و از جمله مطالبى كه گفت اين بود: هر گاه شما منى آمديد، پس كسيكه رمى جمره كرد "سنگ زد" پس بر او حلال شود انچه بر حاجى حرام بود مگر زن و عطر "بوى خوش" هيچكس تماس با زنها نگيرد و استعمال طيب "بوى خوش" نكند مگر آنكه طواف خانه نمايد.و در حديث ديگر: اينكه عمر بن خطاب گفت: كسيكه رمى جمره كند "سنگ بزند" سپس سر بتراشد يا تقصير كند "كمى از موى سبيل يا ريش گيرد" و قربانى كند شتريرا اگر با او هست پس حلال است براى او آنچه حرام بوده مگر زن و بوى خوش تا آنكه طواف خانه نمايد.
در لفظ ابى عمر:
از سالم بن عمر از پدرش كه عمر گفت: هر گاه سنگ ريزه زديد "رمى جمره" و قربانى كرديد و سر تراشيديد پس بر شما حلال شود هر چيزى مگر زن و بوى خوش سالم گفت: و عايشه گويد: من رسول خدا صلى الله عليه و آله را خوش بوى كردم براى محل شدن او پيش از اينكه طواف خانه كند، سالم گويد: پس سنت رسول خدا
صلى الله عليه و آله سزاوارتر است كه پيروى شود.
صاحب"ازاله الخفاء"گويد: بعد ذكر دو حديث اول گويد: گفتم فقهاء ترك كرده اند قول او "و طيب بوى خوش" را چون حديث عايشه و غير آن نزد ايشان صحيح بود كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خود را خوش بوى ميساخت پيش از آنكه طواف افاضه نمايد.
امينى"قدس الله سره"گويد: افسوس بر امتيكه بايشان مناسك حج بياموزد كسيكه نميداند آنچه را كه بسبب آن حلال ميشود بر محرم آنچه بر او حرام شده بود.و آفرين بر خليفه ايكه فقهاء ترك كنند قول او را وقتيكه آنرا مخالف سنت نبويه ببينند و آن ثابت شده بود بحديث عايشه و غير او، آنراپيشوايان صحاح و مسانيد مانند بخارى در صحيحش ج 4 ص 58 و مسلم در صحيحش ج1 ص 330 و ترمذى در صحيحش ج 1 ص 173 و ابو داود در سننش ج 1 ص 275، و دارمى در سننش ج 2 ص 32، و ابن ماجه در سننش ج 2 ص 217 و نسائى در سننش ج5 ص 137 و بيهقى در سننش ج 5 ص 205 نقل كرده اند و اضافه كن بر آن بيشترجوامع حديث و كتب فقهيه را اگر تمامش نباشد.
م- و بيهقى نقل كرده مثل حديث عايشه را از ابن عباس و زركشى آنرا در "الاجابه" ص 89 ياد نموده.
