عبدالحسین امینی؛ مترجمین: محمدتقی واحدی، علی شیخ السلامی، سید جمال موسوی، محمدباقر بهبودی، زین العابدین قربانی لاهیجی، محمد شریف رازی، علی اکبر ثبوت، جلال الدین فارسی، جلیل تجلیل
گذارد از زيادى غصه و اندوه از آن حادثه دست را بر قلبيكه از غم و داغ مضطرب و پريشان بود.ميگفت: اى يگانه ايكه ما عمرى بتو اميد داشتيم پس اميد و آرزوى ما در آن ناكام شد.و اى ماهيكه در بخت و اقبالش از شرافت بالا رفت و پنهان شداز مادر خاك و حال آنكه او كامل بود
برادرم تو خورشيدى بودى كه باو روشن ميشدند پس پيش رويش كودكى از پيش ما رها شد.تو پايه شرف بودى كه از اساس آن بزرگى نمايان بود و اكنون اسطوانه بزرگى ويران و منتقل شده است.و تو كريم الطرفين "پدر و مادر" بودى در پيشى گرفتن كه اسب با سرعتش بان نميرسيد از اوليكه ادراك بزرگى كرد در گذشته و او نگهدار شرف بود.خيال نكرده بودم از پيش كه در ميان مردم پست گرفتار و راه ها ازجلويت بسته باشد.