ترجمه الغدیر جلد 12

1 - عصاى موسى،

2 - قوچ ابراهيم،

3 - آدم و

4 - حواء.

10 - و اما آنكه نفس ميكشد بدون روح آن صبح است براى گفته خداى و الصبح اذا تنفس.

11 - واما ناقوس: پس آن ميگويد " طقا طقا، حقا حقا مهلا مهلا عدلا عدلا صدقا صدقا، ان الدنيا قد غرتنا و استهوتنا تمضى الدنيا قرنا قرنا ما من يوم يمضى عنا الا او هى منا ركنا ان الموت قد اخبرنا انا نرحل فاستوطنا ".بدرستيكه دنيا ما را فريب داد و بازى داد دنيا قرن قرن ميگذرد هيچ روزى از ما نميگذر جز اينكه ركنى از ما را سست و خراب ميكند براستيكه مرگ ما را خبر داده كه ما خواهيم رفت پس ما دل بسته و وطن نموديم.

12 - و اما حركت كننده: پس طور سينا هنگاميكه بنى اسرائيل عصيان نمودند و بين آن و زمين مقدسه چند شبانه روز فاصله بود پس خدا قطعه از آنرا كند و براى آن دو بال از نورقرار داد پس روى سر آنها نگاه داشت واين است قول خداى تعالى:" و اذ نتقنا الجبل فوقهم كانه ظله و ظنوا انه واقع بهم " و زمانيكه ما بلند كرديم كوه را بالاى سر ايشان مثل آنكه آن سايبانى بود و گمان كردند كه آن بر ايشان فرود آيد، و بنى اسرائيل را فرمود: اگر ايمان نياوريد آنرا بر شما فرود آورم پس چون توبه آوردند بجاى خودش برگردانيد.

13 - و اما مكانيكه نتابيد بر آن آفتاب مگر يكمرتبه: پس آن زمين دريابود وقتيكه خدا آنرا شكافت پس خدا آنرا شكافت براى موسى عليه السلام و آب بلند شد مانند كوه ها و زمين خشكيد بتابش