ترجمه الغدیر جلد 12

شدر حال نشود و بار سفر بسته نگردد مگر براى زيارت سه مسجد:

1 - مسجد الحرام،

2 - مسجد مدينه،

3 - مسجد بيت المقدس.

طبرانى در كبير و اوسط آنرا نقل كرده و هيثمى در مجمع گفته راويان آن همگى مورد اعتمادند.

4 - از عبد الله بن عمرو بن عاص بطور انتساب روايت شده: كه سليمان بن داود عليهما السلام وقتيكه بيت المقدس را بنا كرد از خداى عز و جل سه خصلت تقاضا كرد:

1 - قضاوتيكه مصادف و موافق با حكم الله باشد پس خدا باو داد،

2 - حكومت و سلطنتيكه به هيچكس مثل آنرا نداده باشد بعد ازاو، پس خدا باو داد

3 - از خداى عز و جل خواست موقعيكه از بناء مسجد فارغ شد هيچكس نيايد آنرا كه در آن نماز بخواند مگر آنكه از گناهانش بيرون رود مثل روزيكه از مادرش بدنياآمده.

ابن ماجه آنرا در سننش ج 4 ص 430 و نسائى در سننش ج 2 ص 34 نقل كرده است.

5 - از ابى سعيد خدرى بطور نسبت روايت شده: كه سزاوار نيست براى رونده اى كه با روينه خود را ببندد بسوى مسجدى كه در
آن نماز بخواند جز مسجد الحرام و مسجد الاقصى و اين مسجد من

احمد آنرا در مسندش ج 3 ص 64 نقل كرداولى ابى هريره در ج 3 ص 78 و 77 و 51و 3 و 4 و 7، و در صفحه 45 بدل مسجد الاقصى، مسجد بيت المقدس، و بلفظ ابى هريره نقل كرده آنرا از ابى سعيد، بخارى در صحيحش ج 3 ص 224 در باب روزه روز عيد قربان و ترمذى در صحيحش ج 1 ص 67 و ابن ماجه در سننش ج1 ص 430 و خطيب تبريزى در مشكاه المصابيح ص60.

6 - از ابى جعد ضميرى بطور نسبت روايت شده: شد رحال نشود...بلفظ اول ابى هريره.آنرا بزار و طبرانى در كبير و اوسط روايت كرده و راويان آنرا تمامى مردان درستى بودند چنانچه در مجمع الزوائد ج 4 ص 4 ياد شده است.

7 - از بصره بن ابى بصره غفارى بطور نسبت روايت شده وسائل نقليه را بكار نبندند مگر براى سه مسجد مسجد الحرام و اين مسجد من و مسجد ايلياء يا بيت المقدس، مورد ترديد است كه كدام از آن را گفته.بغيه الوعاه ص 444.

8 - از ميمونه برده و كنيزپيامبر صلى الله عليه و آله گويد: اى رسول خدا ما را فتوا بده در بيت المقدس، فرمود: زمين محشر و زنده شدنست در روز رستاخيز برويد بآنجا و در آن نماز بخوانيد كه نماز در آن مانند هزار نماز در غير آنست، گفتم: آيا چه ميفرمائى اگر توان حركت بسوى آنرا نداشتم، فرمود: روغن زيتونى بفرست كه در چراغ آن ريخته و روشن شود "چراغى براى آن اهداء و پيشكش كن" پس كسيكه اين كار را كند مثل آنستكه آنجا آمده باشد.

ابن ماجه در سنن ج 4 ص 429 و بيهقى در سننش ج 2
ص 442 نقل كرده.

اين جمله اى از اخبارى بود كه درباره بيت المقدس و نماز خواندن در آن واردشده و خداوند سبحان سير داد در شب بنده مصطفى خود صلى الله عليه و آله را از مسجد الحرام بمسجد الاقصى و صحابه بقصد نماز خواندن در مسجد آن مسافرت بآنجا ميكردند چنانچه در مجمع الزوايد ج 4 ص 4 و حافظ ابن عساكر كتاب مستقلى درباره آن تاليف كرده و نام آنرا "المستقصى فى فضائل مسجد الاقصى" گذارده است.

و هر گاه ما چشم پوشى از اين احاديث هم كنيم پس براستيكه شد رحال و بار بستن بسوى هريك از مساجد از مباحات اوليه ئيست كه نهى و منعى درباره آن وارد نشده پس معناى ارهاب و زدن با شلاق مخصوص در مثل آن چيست با اينكه كسيكه قصد كند مسجديرا كه در آن نماز بخواند حساب ميشود در اجر آن قدمهائى را كه بر ميدارد نزديك باشد و دور باشد، چنانچه در صحاح موجود است ترمذى آنرادر صحيح ج 1 ص 184 نقل كرده، بلى مثل اينكه خليفه ميديده كه آمدن اين گونه مساجد احياء آثار پيامبرانست و براى او در آن راى و اجتهاد نادر است چنانچه ما در جلوتر صفحه 298 از ج 11ياد كرديم.