نقل ميكنند يكياز شاهان به سفر وسير و سياحت رفت ، در روستائي يك نفر پيرمرد را كه 120 سال عمر كرده بود ديد ، از او پرسيد شما دهاتي ها كه وسائل عيش ونوش به قدر ما نداريد ، چه ميكنيد كه آنهمه عمر طولاني ميكنيد ؟ ولي ما با داشتن وسائل عيش و نوش و استراحت ، نصف عمر شما را نميكنم ؟ پيرمرد دهاتي فكري كرد و سپس گفت هر يك از ما در اين روزگار ، سهم معيني از گوشت و روغن و سايرغذاها ونوشيدنيهاي لذيذ داريم ، شما كه وسائل داريد ، در ظرف چند سال با پرخوري مصرف ميكنيد ، همين كه تمام شد ، چون ديگر سهمي نداريد ، ميميريد ، ولي ما چون سهم خود را كم كم ميگيريم ، بيشتر از شما عمر ميكنيم ./ اعجاز خوراكيها ص 54 .