احكام بين عمره و حجّ تمتّع - مناسک حج نسخه متنی

احكام بين عمره و حجّ تمتّع

(مسئله 686) بعد از انجام عمره تمتّع و قبل از حجّ تمتّع نبايد عمره مفرده به جا آورده شود، و اگر كسى به جا آورد، عمره مفرده او باطل مى باشد، ولى براى عمره و حجّ تمتّع اشكالى ايجاد نمى شود.

(مسئله 687) خدمه كاروانهاى حج اگر عمره مفرده به جا آورده باشند، هر دفعه كه از مكّه خارج مى شوند و به جدّه مى روند و برمى گردند، لازم نيست مُحرم شوند، مگر آنكه يك ماه از خروج آنها از مكه گذشته باشد، و در اين حكم فرقى بين جدّه و مدينه، و خدمه و غير آن نيست، ولى اگر عمره تمتّع به جا آورده اند، بنا بر احتياط مستحب، چنانچه محرم به احرام حج باشند، نبايد از مكه خارج شوند، مگر در صورت حاجت.

(مسئله 688) خدمه كاروانها و يا افراد ديگر پس از انجام عمره تمتّع مى توانند بدون احرام حج، براى ديدن چادرها و كارهاى ديگر از مكّه خارج شوند و به منى و عرفات بروند، گرچه احتياط مستحب در خارج شدن با احرام حج تمتّع است، و ناگفته نماند كه حتّى بنا بر قول به عدم جواز خروج آنها بدون احرام براى حج، اگر بدون احرام رفتند به حجّشان ضررى نمى زند.

(مسئله 689) بين عمره تمتّع و حجّ تمتّع، ماشين كردن سر مانع ندارد; و ماشين كردنى كه مثل تراشيدن است، حكم تراشيدن را دارد، كه خلاف احتياط استحبابى است و كفّاره هم ندارد.

(مسئله 690) خروج از مكّه براى كسانى كه عمره تمتّع انجام داده اند، مى توانند بدون احرام هم بروند، بنابراين، رفتن به غار حرا و غار ثور، گرچه از محلهاى مكه هم حساب نشود، جايز است.

(مسئله 691) اگر شخص بعد از مشغول شدن به حجّ تمتّع، شك كند كه عمره تمتّع را به جا آورده يا نه، يا شك كند كه صحيح به جا آورده يا نه، به شكّ خود اعتنا نكند و عملش صحيح است.

(مسئله 692) در هر يك از اعمال عمره و حج اگر شخص شك كند، بعد از آنكه وارد عملى شده باشد كه مترتّب بر اوست، اعتنا نكند، و فرقى نمى كند كه شك در اصل به جا آوردن باشد يا در صحّت و فساد آن باشد.

(مسئله 693) كسى كه به احرام عمره تمتّع وارد مكّه شده، در صورتى كه حج از او فوت شود، عمره مفرده به جا آورد و از احرام خارج شود; و در صورتى كه حج بر او مستقرّ بوده يا سال ديگر شرايط استطاعت برايش فراهم گردد، بايد به حج برود.

تبدّل حجّ تمتّع به اِفراد

(مسئله 694) چند دسته هستند كه حج تمتّع آنها به حج اِفراد تبديل مى شود:

الف ـ به خاطر تنگى وقت موفق به انجام دادن اعمال عمره تمتّع نشوند;

ب ـ از انجام دادن اعمال عمره تمتّع معذور شوند كه مسائل آنها به صورت تفصيل خواهد آمد.

(مسئله 695) اگر شخصى كه به احرام عمره محرم شده است، به واسطه عذرى يا مشكلى دير وقت وارد مكّه شود، به طورى كه اگر بخواهد عمره به جا بياورد وقت وقوف در عرفات مى گذرد يا خوف از آن دارد كه وقت بگذرد، در اين صورت بايد به حجّ اِفراد عدول كند و پس از به جا آوردن آن، عمره مفرده به جا آورد، و حجّ او صحيح و كافى از حَجّة الاسلام است.

(مسئله 696) اگر زنى مُحرم شد و وقتى وارد مكّه شد، به واسطه حيض يا نفاس نتوانست طواف به جا آورد، و اگر بخواهد بماند تا پاك شود، نمى تواند يا ترس آن را دارد كه وقوف در عرفات را درك نكند، در اين صورت بايد به حجّ اِفراد عدول كند و پس از به جا آوردن آن، عمره مفرده به جا آورد.

(مسئله 697) اگر شخص بدون احرام وارد مكّه شود، ولى نبستن احرام به واسطه عذرى باشد و وقت هم تنگ باشد، در اين صورت بايد در مكّه به نيّت حجّ اِفراد احرام ببندد و به دستور مسئله سابق عمل كند.

(مسئله 698) اگر شخصى از روى عمد و بى جهت احرام نبسته و عمره خود را باطل كرده و براى انجام عمره تمتّع هم وقت تنگ باشد، احتياط واجب آن است كه حجّ اِفراد به جا آورده و پس از آن عمره مفرده به جا آورد، و در سال ديگر حجّ واجب را اعاده كند.

(مسئله 699) مراد از تنگى وقت در مسئله هاى پيش، خوف نرسيدن به وقوف اختيارى در عرفه است كه از ظهر روز نهم ماه ذى الحجّه است تا غروب، نه خوف وقوف ركنى آن.

(مسئله 700) كسى كه حجّ مستحبّى به جا مى آورد و پس از ورود به مكّه ببيند كه وقت تنگ است، در اين صورت حجّش مبدّل به اِفراد مى شود و اعمال حجّ اِفراد را به جا مى آورد، وعمره مفرده بر او واجب نيست.

(مسئله 701) كسى كه به احرام عمره تمتّع از حجّ واجب مُحرم شود و عمداً اعمالش را به تأخير بيندازد تا وقت تنگ شود، بايد حجّ اِفراد به جا آورد و پس از آن عمره مفرده آورده شود; و بنا بر احتياط واجب، به اين حج اكتفا نكند و بايد سال ديگر حجّ واجب خود را اعاده نمايد.

(مسئله 702) كسى كه وظيفه او حجّ تمتّع است، و در وقت احرام بستن علم پيدا كند كه اگر بخواهد عمره تمتّع به جا آورد، به وقوف در عرفات نمى رسد، مى تواند از اول به حجّ اِفراد مُحرم شود و آن را به جا آورد و پس از آن عمره مفرده به جا آورد و اعمالش صحيح است. همچنين اگر زنى در ميقات علم دارد كه نمى تواند اعمال عمره تمتّع را طاهراً انجام دهد و به وقوف نمى رسد، بايد از اول به حجّ اِفراد مُحرم شود، و به هر حال اگر در مكّه كشف خلاف شد مى تواند به نيّت عمره تمتّع اعمال آن را به جا آورد و بعد هم به احرام حجّ تمتّع محرم شود و اين حج مجزى است چون عدول از حجّ اِفراد و يا عمره مفرده به عمره تمتّع جايز است و اختصاص به موارد ضرورت ندارد.

(س 703) زنى كه حيض بوده و نمى دانسته و اعمال عمره را به جا آورده، بفرماييد آيا بايد دوباره آن را به جا آورد يا كافى است؟ ج ـ اگر در وسعت وقت است، بايد طواف و نماز را اعاده كند، ولى اگر وقت ندارد، در اينكه وظيفه مبدّل شده يا نه، اشكال است و احتياطاً با گفتن تلبيه براى حجّ اِفراد محرم شود و بعد از آن هم عمره مفرده به جا آورد، مانند ديگر زنان حائض كه نمى رسند عمره تمتّع را تمام كنند; و گفتن تلبيه احتياطاً براى آن است كه شايد فرد از احرام خارج شده باشد.