اعمال مكّـه معظّمه - مناسک حج نسخه متنی

اعمال مكّـه معظّمه

(مسئله 864 ) بر حاجى واجب است بعد از تمام شدن اعمال واجب در منى براى انجام اعمالى كه در مكّه واجب است، به مكه مراجعت كند و آنها را به جا آورد كه عبارت اند از:

1. طواف حج;

2. نماز طواف;

3. سعى بين صفا و مروه;

4. طواف نساء;

5. نماز طواف نساء.

(مسئله 865 ) جايز است بلكه مستحبّ است روز عيد وقتى كه حاجى از اعمال منى فارغ مى شود، براى بقيّه اعمال حج به مكّه برود و جايز است تا روز يازدهم به تأخير بيندازد، و بعيد نيست كه تأخير آن تا آخر ماه ذى الحجّه جايز باشد، به اين معنى كه روز آخر ذى الحجّه هم اگر برود و اعمال مكّه را به جا آورد، مانع ندارد.

(مسئله 866 ) طواف حج و نماز آن و سعى، از نظر كيفيّت و واجبات و شرايط و احكام، مانند طواف و نماز و سعى عمره است، بدون هيچ تفاوتى، مگر در نيّت، كه در آنجا نيّت عمره تمتّع مى كرد و در اينجا بايد به نيّت حجّ تمتّع اعمال را به جا آورد.

(مسئله 867 ) شخص تا زمانى كه اين اعمال مكه را انجام نداده، بايد از زن و بوى خوش اجتناب كند.

تقديم اعمال مكّه

(مسئله 868 ) جايز نيست كسى اعمال مكّه را در حال اختيار قبل از وقوف در عرفه به جا آورد، ولى براى چند گروه جايز است كه طواف حج و نماز و سعى و طواف نساء و نماز آن را بعد از آنكه محرم به احرام حج شدند، و قبل از رفتن به عرفات به جا آورند و عمل آنها مجزى است:

اول: زنهايى كه ترس آن را دارند كه در برگشتن از منى حائض يا نفساء شوند و پاك نشوند و نتوانند در مكّه بمانند تا پاك شوند.

دوم: پيرمردها يا پيرزنهايى كه از طواف در موقع مراجعت از منى به علّت زيادى جمعيّت عاجز باشند يا از برگشتن به مكّه عاجز باشند.

سوم: اشخاص بيمارى كه بترسند پس از برگشتن به مكّه، به علّت زياد بودن جمعيّت نتوانند طواف كنند.

چهارم: كسانى كه مى دانند تا آخر ماه ذى الحجّه، به جهتى براى آنها طواف و سعى ممكن نمى شود.

(مسئله 869 ) سه گروه اول اگر اعمال مكّه را مقدم بدارند، اعمال آنها مُجزى است، اگرچه بعداً خلاف آن ظاهر شود; مثلا زن حائض نشود يا بيمار خوب شود، و ازدحام چندان نباشد كه موجب مزاحمت شود. پس، بر اينها اعاده اعمال مكّه لازم نيست، ولى براى گروه چهارم كه تصوّر مى كرد نمى تواند اعمال را به جا آورد، اگر به جهت بيمارى و پيرى و عليلى باشد، باز مجزى است; امّا اگر به جهت ديگرى باشد، مثل آنكه اعتقاد داشته سيل يا حبس و دستگيرى، مانع مى شود و بعد خلافش معلوم شود، بايد اعمال مكّه را بعد از مراجعت از منى اعاده كند.

(مسئله 870 ) اگر كسى بعد از ورود به مكّه نتواند بعضى از اعمال مكّه را انجام دهد، مثلاً بيمار شود و به هيچ نحو ـ هر چند با كمك و مساعدت ديگران ـ نتواند طواف و سعى عمره را به جا آورد، يا زن حائض بوده يا حائض شود و كاروان به او مهلت ماندن ندهد، بايد براى آنچه كه براى او مقدور نيست نايب بگيرد، و آنچه را مى تواند، خودش انجام دهد.

(مسئله 871 ) شخص مُحرمى كه به واسطه احرام حج چيزهايى بر او حرام شده، «كه قبلاً به تفصيل ذكر شد»، در سه وقت و بعد از سه عمل بتدريج آنها بر او حلال مى شود:

اول: بعد از رمى جمره عقبه و تقصير كردن يا سر تراشيدن در منى، همه محرّمات بر او حلال مى شود هر چند قربانى نكرده باشد، بجز بوى خوش و زن، چنانچه قبلاً ذكر شد.

دوم: بعد از به جا آوردن طواف زيارت و نماز آن و سعى بين صفا و مروه به تفصيلى كه گذشت، بوى خوش بر او حلال مى شود، ولى كامجوييهاى جنسى از زن همچنان بر او حرام است.

سوم: بعد از به جا آوردن طواف نساء و نماز آن، تمام كامجوييها از زن بر او حلال مى شود. پس، بعد از اين سه عمل، همه چيزهايى كه با احرام بر شخص حرام شده بود حلال مى شود; ولى صيد كردن در حرم، بر همه اشخاص حرام است، هر چند محرم نباشند و صيد در خارج حرم، پس از مُحلّ شدن مانعى ندارد.

(مسئله 872 ) كسانى كه به واسطه عذرى، مثل پيرى و يا ترس از حيض شدن، اعمال مكّه را مقدم داشته اند، بوى خوش و زن يا شوهر بر آنها حلال نمى شود و تمام محرّمات، بعد از تقصير يا حلق بر آنان حلال خواهد شد.

(مسئله 873 ) در حج اِفراد و قِران، تقديم طواف و سعى بر وقوفين، جايز است، ولى محرّمات احرام براى آنها حلال نمى شود، مگر بعد از حلق يا تقصير.