بقيع، تاريخچه اى مفصّل دارد، و قبور بسيارى از پاكان و مجاهدان در آن است. از آن جمله، مجروحان جنگ اُحُد كه پس از انتقال به مدينه، به شهادت رسيدند و در بقيع دفن شدند. و نيز شهداى واقعه حرّه در بقيع مدفون اند. پس از حادثه كربلا و شهادت امام حسين(عليه السلام) و يارانش، مردم مدينه بر ضدّ اُمَويان قيام كرده و والى اُمَوى را بر كنار كردند. يزيد هزاران نفر از سربازان خود را به مدينه فرستاد، و به مدّت سه روز، مال و جان و نواميس مسلمانان را بر آنان مباح نمود. در اين جنايت و قتل عام، هزاران مسلمان به شهادت رسيدند كه در ميان آنان، هشتاد نفر از صحابه و 700 نفر از فرزندان مهاجرين و انصار بودند. اين حادثه به «واقعه حرّه» معروف است، و شهداى آن در خاك بقيع آرميده اند.در زيارت قبور شهداى واقعه حَرّه و شهداى اُحُد مى گويى:«اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا شُهَداءُ يا سُعَداءُ يا نُجَباءُ يا نُقَباءُ يا اَهْلَ الصِّدْقِ وَالْوَفاءِ، السَّـلامُ عَلَيْكُمْ يا مَجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ حَقَّ جَهادِهِ، السَّـلامُ عَلَيْكُم بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عَقْبَى الدِّارِ، السَّـلامُ عَلَيْكُمْ يا شُهَداءُ كَافَّةً عامَةً وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبركاتُهُ».
زيارت اسماعيل فرزند امام صادق(عليه السلام)
اسماعيل، فرزند بزرگ امام صادق(عليه السلام) بود، وعدّه اى از شيعيان پس از امام صادق به امامت او اعتقاد پيدا كردند و به «اسماعيليّه» معروف شدند، اگرچه خود به امامت برادرش امام موسى كاظم(عليه السلام) عقيده داشت و مورد احترام آن حضرت بود. در زيارت اسماعيل مى گويى:«اَلسَّلامُ عَلى جَدِّكَ المُصْطَفى، اَلسَّلامُ عَلى أَبيكَ المُرتَضَى الرِّضا، اَلسَّلامُ عَلى السَيِّدَيْنِ الحَسَنِ وَالحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلى خَدِيجَةَ اُمِّ المُؤْمِنينَ اُمِّ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعَالَمِينَ، اَلسَّلامُ عَلى فاطِمَةَ اُمِّ الاَْئِمَّةِ الطاهِرِينَ، اَلسَّلامُ عَلى النُّفُوسِ الفْاخِرَةِ، بُحُورِ العُلُومِ الزاخِرَةِ، شُفَاءِي فِي الاَخِرَةِ، وَاَوْلِياءي عِنْدَ عَوْدِ الرُّوحِ اِلَى العِظامِ النَّخِرَةِ، اَئِمَّةِ الخَلْقِ وَوُلاةِ الحَقِّ، اَلسَّلامُ عَلى عَلَيْكَ اَيَّهُا الشَّخْصُ الشَّرِيفُ، إِسْماعِيلُ بنُ مَوْلانا جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد الصّادِقِ الطّاهِرِ الكَرِيمِ، اَشْهَدُ اَنْ لا إلـهَ إلاَّ اللّهُ، وَاَنَّ مُحَمَّدً عَبْدُهُ وَمُصْطَفيهُ، وَاَنَّ عَلِيّاً وَلِيُّهُ وَمُجْتَبَيهُ، وَاَنَّ الاِمامَةَ فِي وُلْدِهِ اِلى يَوْمِ الدِّيِنِ، نَعْلَمُ ذلِكَ عِلْمَ اليَقِينِ، وَنَحْنُ لِذلِكَ مُعْتَقِدُونَ، وَفِي نَصْرِهِمْ مُجْتَهِدُونَ».
زيارت حليمه سعديّه
حليمه سعديّه، دايه و مادر رضاعى رسول خدا(صلى الله عليه وآله)، بود كه آن حضرت را در كودكى از عبدالمطلب (جدّ پيامبر) تحويل گرفت و ميان قبيله خود در بيرون مكّه برد، و به او شير داد و بزرگش كرد. زنى با عاطفه و مهربان كه افتخار دايگى پيامبر را داشت، و مورد احترام و علاقه حضرت بود.در زيارت آن بانوى عظيم الشّأن چنين مى گويى:«اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ صَفِيِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ حَبِيبِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ المُصْطَفى، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا مُرْضِعَةَ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا حَلِيمَةُ السَّعْدِيَّةُ، فَرَضِىَ اللّهُ تَعالى عَنْكِ وَاَرْضاكِ، وَجَعَلَ الجَنَّةَ مِنْزِلَكِ وَمأْواكِ، وَرَحَمِةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».
زيارت عمّه هاى رسول اكرم(صلى الله عليه وآله)
قبر اين دو بانوى بزرگوار «صفيّه و عاتـكه»، دختران عبدالمطلب واُمّ البنين مادر حضرت ابوالفضل در بقيع پهلوى هم مى باشد. صفيّه، زنى شجاع، با كمال و اديب و شاعر بود، و در آغاز ظهور اسلام مسلمان شد، و با پيامبر اسلام بيعت كرد، و به مدينه هجرت نمود . در جنگ اُحُد و خندق هم حاضر بود، و در سال 20 هجرى در هفتاد و سه سالگى از دنيا رفت.عاتكه نيز زنى با ايمان بود، و در رديف صحابه پيامبر قرار داشت، و همراه مسلمانان مهاجر به مدينه هجرت كرد.در زيارت دو عمّه حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) صفيّه و عاتـكه مى گويى:«اَلسَّلامُ عَلَيْكُما ياَعَمَّتَيْ رَسُولِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما ياَعَمَّتَيْ نَبِيِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما ياَعَمَّتَيْ حَبِيبِ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُما ياَعَمَّتَيْ المُصْطَفى، رَضِيَ اللّهُ تَعْالى عَنُكُما وَجَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَكُما وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».
زيارت امّ البنين مادر حضرت ابوالفضل(عليه السلام)
امّ البنين، كه نامش «فاطمه» دختر حزام است، زنى رشيد، شجاع و عارف و فاضل و نجيب و با اخلاص بود كه پس از وفات حضرت زهرا(عليها السلام)، به همسرى اميرالمؤمنين در آمد، و صاحب چهار فرزند رشيد به نامهاى عباس، عبداللّه، جعفر و عثمان شد كه هر چهار نفر در كربلا، در ركاب امام حسين(عليه السلام) جنگيدند و شربت شهادت نوشيدند. امّ البنين، براى شهداى كربلا و چهار شهيد خود در مدينه عزادارى مى كرد، و در رثايشان شعر مى سرود، و از احياگران كربلا و شهدا بود.در زيارت امّ البنين(عليها السلام) مى گويى:«اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ وَلِيِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ اَمِيرِالمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ الَبِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ الْعَبّاسِ ابْنِ اَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ اَبِي طالِب، رَضِيَ اللّهُ تَعالى عَنْكِ، وَجَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَكِ وَمَأْويكِ، ورَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».
زيارت اهل قُبور
«اَلسَّلامُ عَلى اَهْلِ لااِله اِلاَّ اللّهُ، مِنْ اَهْلِ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، يا اَهْلَ لااِلهَ اِلاَّ اللّهُ، بِحَقِّ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، كَيْفَ وَجَدْتُمْ قَوْلَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، مِنْ لااِلهُ اِلاَّ اللّهُ، يا لااِلهُ اِلاَّ اللّهُ، بِحَقِّ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، اِغْفِرْ لِمَنْ قالَ لا اِلهُ اِلاَّ اللّهُ، وَاحْشُرنا فِي زُمْرَةِ مَنْ قالَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ عَلِيٌّ وَلِيُّ اللّهِ».از اميرالمؤمنين(عليه السلام) روايت شده هر كس به قبرستان وارد شود و زيارت بخواند، خداوند متعال ثواب پنجاه سال عبادت به او عطا فرمايد، و گناه پنجاه ساله او و والدينش را ببخشد. از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) نقل است هر كس هفت مرتبه سوره (اِنْا اَنزلناهُ فِى لَيلَة القَدر) را نزد قبر مؤمنى بخواند، خداوند متعال فرشته اى را نزد قبر او مى فرستد كه پرستش خدا كند، و ثوابش را به نام آن ميّت مى نويسد. پس چون روز قيامت شود به هر هولى از اهوال قيامت برسد، خداوند آن هول را از او برطرف كند، تا اينكه داخل بهشت شود.
لطفا منتظر باشید ...
