1 ـ نكاح در اصل به معناى عقد ازدواج است ولى بعدها در جماع و همبستر شدن هم به طور كنايه به كار برده شد. 2 ـ مشرك در قرآن به بت پرستان و ماده پرستان گفته مى شود و به يهود و نصارى و مجوس مشرك اطلاق نمى گردد هر چند كه آنها نيز عقايد شرك آميز دارند. 3 ـ يؤمن محل آن با تقدير أن ناصبه منصوب است زيرا وقتى حتى برسر فعل مضارع آمد حتماً أن مقدر مى شود تا آن را در حكم مصدر كند. 4 ـ امه كنيز، زن برده. 5 ـ لواعجبتكم لو در اينجا وصليه است و جزاء نمى خواهد و همين طور است كلمه ولواعجبكم . 6 ـ باذنه متعلق است به يدعو اذن در اينجا به معناى امر است. 7 ـ يتذكرون از تذكر به معناى يادآورى چيزى كه از پيش مى دانست.
تفسير و توضيح
آيه (221) ولاتنكحوا المشركات حتى... : حكم ديگرى از احكام اجتماعى و خانوادگى اسلام در اين آيه بيان شده است. طبق اين آيه ازدواج مرد مسلمان با زن مشرك و ازدواج زن مسلمان با مرد مشرك جايز نيست مگر اينكه ايمان بياورند و به شرف اسلام نايل گردند كه در اين صورت ازدواج با آنها اشكالى نخواهد داشت و آنها نيز مانند ساير مسلمانان خواهند بود. البته از اين آيه فقط حرمت ازدواج با مشركان استفاده مى شود ولى آيا ازدواج با اهل كتاب مانند يهود و نصارى چه حكمى دارد، آيه از آن ساكت است ولى طبق ادله ديگرى كه در كتب فقهى آمده ازدواج با اهل كتاب هم حرام است. در اين آيه ضمن نهى از ازدواج با مشركان تذكر مى دهد كه اگر بنابر ازدواج داريد كنيز مسلمان بهتر از زن آزاد مشرك و برده مسلمان بهتر از مرد آزاد مشرك است هر چند كه آن مشركان داراى جلال و جمال و مال باشند به طورى كه شما را به شگفتى وا دارند ولى نبايد اين مظاهر فريبنده، مسلمان را به سوى خود جلب كند و كسى را كه مشرك است شريك زندگى خود قرار بدهد و مشرك هرگز كفو و برابر و هم سنخ با مسلمان نيست و بايد از او دورى كرد.