لطفا منتظر باشید ...
تحقيقات جديد درباره مندائيان
از آنجا كه دين منداييها يك دين تبشيرى نيست و رجال دينى آنها نمى خواستند كه اسرار آنها را ديگران بدانند، اطلاعات محققان تا اين اواخر درباره آنها اندك بود و حتى خيال مى شد كه قوم صابئين منقرض شده اند تا اينكه در قرن هاى اخير با تماس ها و رفتوآمدهايى كه غربيها داشتند پرده از راز اين قوم برداشته شد و بعضى از مستشرقان با مطالعه عميق در دين مندايى و با يادگيرى زبان خاص آنها و مطالعه مستقيم كتب مقدس آنها ، مقالات و رساله هايى درباره اين قوم نوشتند و حتى بعضى از كتب آنها را از زبان مندايى به زبان انگليسى و يا آلمانى ترجمه كردند و نشر دادند. اهتمام اروپاييها به زبان مندايى ازوقتى آغاز شد كه نولدكه كتابى به نام القواعد المندائيه در اواخر قرن نوزدهم منتشر كرد پس از اومستشرقين كاراورا دنبال كـردند.(1)به دنبال اين كار ، كسانى از خود منداييها پيدا شدند و با يك سنت شكنى درباره عقائد و آداب و رسوم و زبان قوم خود كتاب نوشتند و اطلاعات گرانبهايى در اين باره به دست دادند. از جمله اين كتابها هم اينك دو كتاب پيش روى من است كه يكى را نويسنده اى از صابئين مندايى ايران و ديگرى را نويسنده اى از صابئين مندايى عراق نوشته است اين دو كتاب عبارتند از: 1 ـ قوم از ياد رفته نوشته آقاى سليم برنجى از مندائيان اهوازكه كاوشى است درباره قوم صابئين مندايى و در سال 1367 در تهران از طرف انتشارات دنياى كتاب با مقدمه اى از مرحوم محيط طباطبايى منتشر شده است. 2 ـ الصابئه نوشته غضبان رومى عكله الناشى كه از مندائيان عراق است و در سال 1983 در بغداد منتشر شده است.1 - صبيح مدلول،مجله المورد ج19 ش1 ص28
