رندانه - شام بازپسین نسخه متنی

رندانه

به چشم سبز تو نازم که موج خواب در اوست

چو برگ تازه که سرمستي لعاب در اوست

ز پشت پلک تو تصوير مردمک پيداست

خوش اين حباب ، که نقش چراغ خواب در اوست

زبان تست که چون جان ، رسيده بر لب من

به کام باد ! کهش يريني شراب در اوست

مرا به موي پريشان خويش پنهان کن

که روزگار ، سياه است و انقلاب در اوست

مراد من ز چه پرسي به عشوه هاي کلام

سوال چشم تو گوياست ، چون جواب در اوست

تنم به سوختن خويش در تو خرسند است

ترا درنگ چه سودي دهد ؟ شتاب در اوست

تنت برهنگي ماه را به ياد آرد

که چشمه سار درخشان ماهتاب در اوست

فروغ آتش خونت ز پوست مي تابد

سپيده بين که شکرخند آفتاب در اوست

هزار بوسه نهم بر متيبه ي بدنت

که نکته هاي دل انگيز صد کتاب در اوست

بدين سپاس که آغوش روشنت درياست

پناه ده صدفي را که شوق آب در اوست

ز گير و دار جهان در تن تو روي آرم

که يک تن است و جهاني ز پيچ و تاب در اوست