لطفا منتظر باشید ...
فصل پنجم
برف خيال تو در دست هاي دوستي من بيش از دمي نماند اي روح برفپوش زمستانپنداشتم که پيک بهاريپيراهنت به پاکي صبح شکوفه
هاست پنداشتم که مي رسي از راه
فرخنده تر ز معني الهام
در لفظ زندگاني من ، خانه مي
کنيپنداشتم که رجعت سالي از بعد چهار فصل با بعثت خجسته ي
خورشيد در شام جاهليت يلدا اما ، تو فصل پنجم عمر دوباره اي
اي روح سردمهر زمستان ديگر از آن طلوع طلايي چه مانده
است جز اين غروب زرد ؟روز خوشي که ديدم آيا به
خواب بود ؟شب با هزار چشم خندد به من که : خواب
خوشي بود روز تو روزي که شمع مرده در آن ، آفتاب
بود
