بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم«عمروعاص» مشاور عزيز معاويه از تبه كاران تاريخ است كه هر چه در توان داشت بر ضد پيامبر و آلش بكار برد، و با نيرنگ هاى عجيب بر ضد على عليه السلام مخالفت مىنمود و نود سال عمر كرد و در سال 42 يا 44 يا 48 يا 52 هجرى از دنيا رفت و قبرش در خارج قاهره مصر در محلى بنام مقطم است (125)هنگامى كه در بستر مرگ قرار گرفت، ابن عباس به عيادت او رفت و پس از احوال پرسى، شنيد مىگويد: «مختصرى از امور دنيا را اصلاح كرديم ولى آخرت را تباه ساختيم و كاش اصلاح دنيا به اندازه خرابى آخرت بود، اما افسوس چنين نيست، اكنون بسان كسى هستم كه ريسمان به گلويش افكنده و او را ميان زمين و آسمان آويزانش كرده اند، نه با دست مىتوانم بالا روم و نه با پا مىتوانم به زمين آيم، پسر برادرم مرا موعظه كن تا بهره مند شوم.ابن عباس گفت: «اينك وقت گذشته، ديگر سودى ندارد...(126)آرى او تا سلامتى و قدرت داشت، عربده مىكشيد و از نود سال عمر خود استفاده نكرد ولى اكنون پشيمان شده ولى پشيمانى لحظه مرگ چه سود؟