اخلاق اسلامی نسخه متنی

در بيانى رساتر آرامش و اطمينان خاطر را در پرتو زندگى با ذكر و ياد خود

قابل تحصيل مى داند و اعلام مى دارد:

همان كسانى كه ايمان آورده اند و دل هايشان به ياد خدا آرام مى گيرد.

آگاه باش كه با ياد خدا دل ها آرامش مى يابد.(1)

دو. روشن بينى: از نظر قرآن ايمان موجب روشن بينى و بصيرت انسان در

مقام تشخيص حق از باطل مى گردد. آن جا كه مى گويد:

اى كسانى كه ايمان آورده ايد، اگر از خدا پروا داريد، براى شما
نيروى

تشخيص
حق از باطل قرار مى دهد.(2)

از سوى ديگر افراد فاقد ايمان را كور و نابينا مى داند:

كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، كردارهايشان را در نظرشان بياراستيم
تا

هم چنان سرگشته بمانند.(3)

از مقايسه دو آيه بالا مى توان فهميد كه ايمان و تقوا از يك سو موجب

زدودن خودپسندى ها و خودخواهى ها است و از سوى ديگر با اتصالى كه به نور

الهام و هدايت الهى دارد، به روشن بينى مى انجامد.(4)

سه. توكل به خداوند: يكى از ملكات نفسانى نادر و ارزشمند كه از اركان

زندگى سعادتمند و لذت بخش است، توكّل و اعتماد به پروردگار است. در سايه اين

حالت، بسيارى از دغدغه ها از وجود آدمى رخت بر مى بندد و طوفان هاى سهمگين

حوادث سر فرود مى آورند.

امام على(عليه السلام) مى فرمايد:

ايمان بنده راست نباشد، جز آنگاه كه اعتماد او بدانچه در دست خدا است بيش

از اعتماد وى بدانچه در دست خود او است، باشد.(5)

1. سوره رعد، آيه 28.

2. سوره انفال، آيه 29.

3. سوره نمل، آيه 29.

4. ر.ك: علامه طباطبايى: الميزان، ج 15، ص 34; مكارم شيرازى، ناصر:

تفسير نمونه، ج 7، ص 140.

5 . نهج البلاغه، حكمت 310.