اخلاق اسلامی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اخلاق اسلامی - نسخه متنی

احمد دیلمی، مسعود آذربایجانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

چهار. بركات دنيوى: در قرآن كريم آمده است: «و اگر مردم شهرها ايمان

آورده و به تقوا گراييده بودند، قطعاً بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى

گشوديم.»(1)

يعنى ايمان نه تنها آثار و فوايد مثبت اُخروى در پى دارد، بلكه موجبات

نعمت ها و بركات دنيايى را نيز فراهم مى سازد. اگر كسى در پى بهره مندى از

نعمت هاى دنيوى از طريق صحيح است، بايد در مقام جستوجوى ايمان برآيد.

پنج. انجام اعمال نيك: علاوه بر اين كه انجام عمل صالح شرط اساسى

ايمان است، از آثار و فوايد ايمان نيز مى باشد; چرا كه ايمان آبشخور عمل و

عملِ نيكو ثمره و نمود ايمان درونى است. به گفته علامه طباطبايى(ره):

ايمان زمينه ساز عمل و شرط لازم آن است و سهولت يا دشوارى عمل صالح، به

شدّت و ضعف ايمان انسان بستگى دارد و متقابلا عمل صالح و تكرار آن به تعميق

ايمان و افزايش آن مدد مى رساند و اين هر دو به نوبه خود بهوجود آمدن ملكات

اخلاقى كه باعث صدور اعمال صالحه از فرد بدون ترديد و تأمل مى شود، كمك مى

كنند.(2)

شش. محبوبيت در بين مردم: يكى ديگر از فوايد دنيوى ايمان، محبوب دل

هاى مردم شدن است. همه دوست دارند كه محبوب قلوب ديگران باشند و ديگران آنها

را به ديده محبت بنگرند و شاهد بروز آثار محبت ديگران نسبت به خود باشند.

لذتى كه انسان ها از اظهار محبت ديگران نسبت به خود مى برند آن قدر شيرين است

كه هرگز حاضر نيستند آن را با هيچ چيز سودا كنند. بدون ترديد محبت

ارزشمندترين مواهب دنيايى است كه هر مشكلى را آسان و هر تلخى را شيرين و هر

خارى را به گُل مبدّل مى كند. خداوند مى فرمايد كه اگر جوياى محبت بى شائبه

هستيد، در كوى مؤمنان درآييد.

كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، به زودى

خداى رحمان

براى آنان محبّتى

در دل ها قرار مى دهد.(3)


1 . و لو أنّ اهل القرى آمنوا و اتّقوا لفتحنا عليهم بركات من السّماء و

الأرض. (سوره اعراف، آيه 96 .)

2. علامه طباطبايى(ره): فرازهايى از اسلام، ص 238.

3. سوره مريم، آيه 96.

/ 114