اخلاق اسلامی نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
سه. نتيجه دنيوى شكر الهى: مهم ترين اثر دنيوى كه در متون دينى براى
سپاسگزارى بيان شده است، فزونى يافتن نعمت هاى پروردگار است. در قرآن كريم
آمده است:
و آنگاه كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر سپاسگزارى كنيد،
نعمت شما را
افزون خواهم كرد، و اگر ناسپاسى نماييد، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.(1)
اين حقيقت در روايات فراوانى نيز مورد تأكيد قرار گرفته است; از جمله
امام على(عليه السلام)فرمود: «خدا درِ سپاس گفتن را بر بنده اى نمى گشايد، در
حالى كه درِ نعمت را به روى او ببندد.»(2)
همواره اين سؤال مطرح بوده است كه آيا سپاسگزارى از خداوند براى انسان
مقدور است؟ زيرا توفيق و قدرت بر سپاسگزارى نيز خود نعمتى از خداوند است و
مستلزم شكرى ديگر. اگر انجام اين وظيفه از عهده انسان خارج است، چگونه انسان
را به انجام آن امر مى كند؟در پاسخ اين پرسش امام صادق(عليه السلام) مى
فرمايد:
از جمله مواردى كه خداوند به حضرت موسى(عليه السلام) وحى كرد اين بود كه
«اى موسى! از من سپاسگزارى كن آنچنان كه سزاوار من است.» موسى(عليه السلام)
در جواب پرسيد: پروردگارا، چگونه حق سپاس تو را ادا كنم در حالى كه هرگونه
سپاسگزارى من خود نعمتى ديگر است؟ خداوند در پاسخ فرمود: «اكنون كه دانستى
سپاس تو نيز نعمتى از جانب من است، حق شكر مرا به جاى آوردى».(3)
يعنى حق شكر الهى به آن است كه آدمى نهايت تلاش خويش را در اين راه به
كار بندد و در عين حال باور داشته باشد كه از عهده سپاس شايسته الهى برنخواهد
آمد.
