1. زمان ارتفاع جزء اول و زمان حدوث جزء دوم مجهول است، بنابراين هر دو استصحاب جارى است. 2. زمان ارتفاع جزء اول معلوم است (ظهر) و زمان حدوث جزء دوم مجهول است (قبل يا بعد از ظهر) استصحاب عدم حدوث جزء دوم جارى است. 3. به عكس دوم است يعنى زمان ارتفاع جزء اول مجهول است و قابل استصحاب (قبل يا بعد از ظهر) و زمان حدوث جزء دوم معلوم است (ظهر) در اين صورت استصحاب بقاى جزء اوّل تا زمان حدوث جزء دوّم جارى است. توضيح: در قسم دوم معلوم التاريخ گفته شده استصحاب بقا جزء اول تا زمان حدوث جزء دوم جارى است. ولى اين استصحاب با استصحاب عدم حدوث جزء دوم در زمان وجود جزء اول معارض مى شود.
311 - توارد حالتين:
گاهى هر كدام از دو حالت يك حكم شرعى دارد مانند استصحاب طهارت و استصحاب حدث مثلا; در اين صورت اين دو استصحاب تعارض مى كند و به نام «توارد حالتين » ناميده مى شوند. ج 2/435
312 - استصحاب موضوعى:
استصحابى كه منقحِ موضوعِ اثر شرعى است استصحاب موضوعى ناميده مى شود: مثل استصحاب طهارت كه موضوع را براى يك اثر شرعى يعنى جواز شرب منقّح و محقّق مى سازد.
لطفا منتظر باشید ...
