ـ پيامبر خدا(ص ) : شيون كردن , كارجاهليت است .ـ امـام عـلـى (ع ) در نـامـه اى كـه بـه رفاعة بن شداد , قاضى خود در اهواز نوشت , فرمود : مبادا درشهرى كه تو در آن قدرت دارى بر مرده شيون شود.ـ امام كاظم (ع ) در پاسخ به سؤال از نوحه كردن براى مرده , فرمود : كراهت دارد.ـ هـنگامى كه امام على (ع ) , شيون زنان بر كشتگان صفين را شنيد , به حرب بن شرحبيل شبامى فـرمـود : زنـان شـمـا با اين شيون كه مى شنوم , بر شما چيره شدند؟ چرا آنان را از اين فريادها باز نمى داريد؟ .ـ پيامبر خدا(ص ) در هنگام مرگ يكى از فرزندانش گريست .شما ما را از گريستن نهى مى كنيد و خود مى گرييد؟ پيامبر(ص ) فرمود : من شما را ازگريستن نهى نكردم بلكه از شيون و نوحه كردن منع كردم .
صداهاى نفرين شده
ـ امام على (ع ) از پيامبر خدا(ص ) : دو صدايند كه نفرين شده اند و خداوند از آنها نفرت دارد : فغان كردن به هنگام مصيبت و صداهاى هنگام خوشى و شادى , يعنى نوحه كردن و آوازخواندن .ـ امـام صـادق (ع ) : هـر كه خداوند به اونعمتى عطا فرمايد و او در هنگام برخوردار شدن از آن نى نـوازد , كـفـران نـعمت كرده است و هركه به مصيبتى گرفتار آيد و در آن نوحه خوان آورد به آن مصيبت دامن زده است .
نوحه گرى ستوده
ـ امام صادق (ع ) : از روزى كه مصيبت حسين بن على پيش آمد تا يك سال كامل روز و شب و تا سه سـال روزهـا بـر آن حـضـرت نـوحـه مـى شـد و مـسـور بـن مـخـرمـه و ابـو هـريره و بزرگان اصـحـاب رسـول (ص )مـخـفـيانه و نقاب بر چهره مى آمدند و به نوحه خوانيها گوش مى دادند و مى گريستند.ـ در پاسخ به پرسش از مزد نوحه خوان , فرمود : اشكال ندارد.نوحه خوانى شد.ـ امام باقر(ع ) سفارش كرد كه در سوگ و عزاها , تا ده سال گريه و زارى شود.ـ هـنگامى كه رسول خدا(ص ) از جنگ احد به مدينه برگشت , از هر خانه اى كه عضوى از اعضاى آن كشته شده بود , صداى نوحه وگريه شنيد اما از خانه عموى خود حمزه صدايى نشنيد.نيست .نوحه و گريه كنند.ـ فاطمه (ع ) براى پدر خود نوحه كردو رسول خدا(ص ) دستور داد براى حمزه نوحه گرى كنند.
كتمان مصيبت
ـ پيامبر خدا(ص ) : پوشيده داشتن مصائب و بيماريها و صدقه , از گنجهاى نيكى است .ـ امـام عـلى (ع ) : از گنجهاى بهشت است : نيكى كردن , پوشيده داشتن عمل , شكيبايى دربرابر گرفتاريها و كتمان مصائب .
آنچه مصائب را آسان مى كند
ـ امـام عـلـى (ع ) : مردن و روز بيرون آمدنتان از گورها و ايستادنتان در پيشگاه خداى عزوجل را بسيار ياد كنيد , تا مصيبتها بر شماآسان شود.ـ پيامبر خدا(ص ) : كسى كه از دنيا دل بركند , مصيبتها بر او آسان گردد.ـ امام سجاد(ع ) : هر كه به دنيا پشت كند , مصيبتهاى دنيا بر او آسان گردد و آنها را ناخوش ندارد.ـ بـيـچـاره آدمـى ! هـر روز بـا سـه مـصـيبت روبه روست و از يكى از آنها هم عبرت نمى گيرد و اگرعبرت مى گرفت , مصيبتها و كار دنيا بروى آسان مى گشت .عمر اوست .كه در هم جبران مى شود , اما عمر رفته را هيچ چيز برنمى گرداند.روزيش را كامل به دست مى آورد.باشد كيفر مى بيند.شب مى كند , يك مرحله به آخرت نزديك مى شود و نمى داند كه به بهشت نزديك شده يا به دوزخ ! .ـ امام صادق (ع ) در هنگام مصيبت , مى فرمود : خداى را سپاس كه مصيبت مرا در دينم قرارنداد , خـداى را سپاس كه اگر مى خواست مصيبتم از اين هم بزرگتر مى شد , خداى را بر امرى سپاس كه او خواست بشود و شد.ـ هـرگـاه مـصـيـبـتـى بـه تـو رسـيـد , مصيبت رحلت رسول خدا(ص ) را به ياد آر , زيرا مردم هـرگـزمـصـيـبتى چون مصيبت (رحلت ) رسول خدا(ص ) به خود نديده اند و هيچگاه هم چنان مصيبتى نخواهند ديد.ـ پيامبر خدا(ص ) : هر كه برايش مصيبتى بزرگ پيش آيد , مصيبتى را كه از رحلت من به اوخواهد رسيد ياد كند , در اين صورت مصيبتش بروى آسان خواهد شد.ـ به هر كه مصيبتى رسد , مصيبت (درگذشت ) مرا به ياد آورد , زيرا آن بزرگترين مصيبت است .
آنچه مصيبتها را بزرگ مى كند
ـ امام على (ع ) : هر كه مصيبتهاى كوچك را بزرگ شمارد , خداوند او را به مصيبتهاى بزرگ مبتلا گرداند.ـ هر چه ارزش شئ مطلوب بيشترباشد, مصيبت ازدست دادن آن بزرگتر است .
فراموشى مصيبت
ـ امـام صادق (ع ) : خداى تعالى با سه كاربه بندگان خود لطف فرمود : گنديده شدن بدن بعد از مـرگ كـه اگـر چنين نبود هيچ عزيزى عزيزخود را دفن نمى كرد و فراموشى بعد از مصيبت , كه اگر چنين نبود نسل (بشر) قطع مى شد وكرمخوردگى اين دانه (گندم و ) كه اگر چنين نبود فرمانروايانشان , همچنان كه زر و سيم رامى اندوزند , آن را نيز مى اندوختند.در خـبـرى ديـگـر آمـده اسـت : و فـراموشى بعد از مصيبت كه اگر چنين نبود, زندگى به كام هيچ بشرى گوارا نمى شد.ـ هرگاه كسى بميرد, خداوند فرشته اى را به سوى دردمندترين عضو خانواده او مى فرستد.غم را از ياد او مى برد و اگر چنين نبود, دنيا آباد نمى شد.
شاد شدن از مصيبت ديگران
ـ امـام صـادق (ع ) : در مـصـيـبـت بـرادرت اظـهـار شادى مكن , كه خداوند به او رحم مى كند و آن مصيبت را به سوى تو مى كشاند.ـ پـيـامـبـر خدا(ص ) : از مصيبت برادرت اظهار شادى مكن , كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد.