بطرف گلشني، در نوبهارى درخشنده، چو اندر درج گوهر بدو گل گفت، كاى شوخ سبكسار تو در هر جا كه بنشيني، گياهى در اينجا، نكته دانان بى شمارند بسوى چون توئي، خوبان نبينند شود گر باغبان، آگاه ازين كار شرار كيفرت، دامن بگيرد ز گلشن بر كنندت، خواه ناخواه بدين بى رنگى و پستى و زشتى بگفتا نام هر كس در شمارى است كس كاين نقش بر گل مينگارد ترا گر باغبانى بود چالاك ترا گر كرد استاد آبيارى شما را گر چه رونق بيشتر بود چه ترسانى ز آسيب شرارم چه بودستيم جز خواب و خيالى مرا در باغ، محكم ريشه اى نيست بگامى ميتوان بنياد ما كندجمال هر گلي، در جلوه و پوست جمال هر گلي، در جلوه و پوست
گلى خودرو، دميد از جو كنارى فروزنده، چو بر افلاك اختر بجوى و جر، گل خودروست بسيار بهر راهى كه روئي، خار راهى شما را در شمار ما نيارند وگر روزى ببينندت، نچينند كند كار ترا ايام، دشوار وبال هستيت، گردن بگيرد كنندت پايمال، اندر گذرگاه چرا اندر رديف ما نشستى مرا نيز اندرين ملك، اعتبارى است حساب خار و خس را نيز دارد مرا هم باغبانى كرد افلاك مرا هم آب داد ابر بهارى سوى ما نيز، گردون را نظر بود چه كردم تا بسوزد روزگارم كه گيرد گردن ما را وبالى ز داس و تيشه ام، انديشه اى نيست بهى ميتوان از هم پراكندچه فرق، ار نو گلى پاكيزه، خودروست چه فرق، ار نو گلى پاكيزه، خودروست
لطفا منتظر باشید ...
