يك مقايسه دقيق - پاسخ ما نسخه متنی

يك مقايسه دقيق

پـس از آنكه از نظر قرآن و تورات سرگذشت آدم و حوّا واضح گرديد بايد ديد كه آيا كدام

يـك از ايـن دو كـتـاب ، آدم را گـنـاهـكـار شـمـرده و يـا اسـاسـا

عقل و خرد كدام يك از اين دو بيان را راجع به حضرت آدم بهتر مى پسندد.

گناه آدم از نظر قرآن

امـّا گـنـاه آدم از نـظر قرآن ؛ مقدمتا بايد دانست كه اگر بشر در عالم خلقت آزمايش نشود قدر و

قيمت او براى خود او و ديگران معلوم نمى گردد.

بـنـابـرايـن خـداى تعالى وقتى آدم را خلق فرمود تمام نعمتها را در اختيار او گذارد و او را در

بـاغ بهشت جاى داد. و ضمنا به صريح قرآن تمام علوم مورد احتياجش را به او تعليم داد و او

بـا عـلم نـبـوّت دانـسـت كـه جـمـعـى از فرزندانش مقام و فضيلت بالاترى دارند و از او در نزد

خـدايـتـعـالى عـزيـزتـر و بـرتـرنـد. در ايـن مـوقـع حـضـرت آدم در

دل تـمنّاى مقام آنان را كرد، خداى تعالى براى آنكه به او معلوم كند كه بى جهت آنان به اين

مقام رفيع نرسيده اند براى امتحان او تنها او را از يك درخت منع كرد.

نهى خدا در اينجا به نحو الزام آورى نبود كه بر او خوردن از آن درخت حرام باشد، زيرا خداى

تعالى در قرآن مجيد مى فرمايد:

"شـمـا بـا مـتـابـعـت نـكردن از شيطان مى توانيد راحتى هميشگى را براى خود بخريد. و اگر

دسـتـورات او را عمل كنيد به زحمت و ناراحتى خواهيد افتاد و اين خوراك و لباسى كه در اختيار

شما است از دستتان خواهد رفت ".

و تـرديـدى نـيـسـت كـه در تـمـام شـرايـع انـتـخـاب زحـمـت و نـاراحـتـى

قابل تحمّل بر راحتى و آسايش دنيوى حرام نمى باشد و بلكه نهايت مكروه است .

بـنـابـرايـن حضرت آدم فعل حرامى انجام نداده ولى چون او و زنش حوّا داراى فضيلت خدادادى

بودند اين ترك اولى و يا عمل مكروه از آنان شايسته نبود و خلاف انتظار به نظر مى رسيد.

لذا نتيجه عمل آنان اين شد كه آن همه نعمتها را از دست بدهند و براى اين معاوضه نادرست مورد

عـتـاب پـروردگـار واقـع گـردنـد و بـر آنان واضح گردد كه اگر جمعى از فرزندانش مقام

رفيعترى دارند براى اين است كه مى توانند براى خدا حتّى ترك اولى هم انجام ندهند.

چنانكه اين معنى از كلام "اميرالمؤ منين " (عليه السّلام ) به صعصعه كاملاً استفاده مى شود.